Μια ιστορία θα σας πω

Γράφουν οι μαθητές  του Α2 τις δικές τους ιστορίες για το μάθημα της Λογοτεχνίας 
Ο μπασκετμπολίστας και ο προπονητής

  Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας μπασκετμπολίστας. Από μικρή ηλικία ασχολούνταν με το άθλημα του μπάσκετ και ήταν το πάθος του και το επάγγελμα του.

Δυστυχώς, μια άτυχη μέρα καθώς οδηγούσε προς το σπίτι του τράκαρε άσχημα με ένα αμάξι. Οι συνέπειες ήταν τραγικές και στο νοσοκομείο οι γιατροί βρήκαν ότι τα πόδια του είχαν χάσει τη δυνατότητα να κινηθούν και δεν θα μπορούσε ξανά να περπατήσει.

Περνούσαν τα χρόνια χωρίς να ασχολείται με το αγαπημένο του άθλημα. Είχα χάσει όλες του τις ελπίδες και ήταν πολύ δυστυχισμένος.

   Μια μέρα τον επισκέφθηκε ένας πολύ διάσημος προπονητής με ελπίδα να τον βοηθήσει να ξαναπαίξει μπάσκετ. Ο μπασκετμπολίστας έχοντας χάσει κάθε ελπίδα και θέληση, στην αρχή δίστασε, όμως ο προπονητής πίστευε σε εκείνον και κατάφερε να τον πείσει.Την επόμενη, κιόλας, μέρα ξεκίνησαν μια ελαφριά προπόνηση, ίσα για να θυμηθεί ο μπασκετμπολίστας και πάλι το άθλημα. Στο τέλος της προπόνησης ο προπονητής τον ρώτησε πώς του φάνηκε, όμως ο μπασκετμπολίστας δεν ένιωθε ότι μπορούσε να τα καταφέρει. Με τον καιρό ,όσο συνέχιζαν την προπόνηση, ο προπονητής έφερνε κι άλλους παίχτες, στην ίδια κατάσταση με τον μπασκετμπολίστα για να νιώσουν πιο βολικά.

 Πέρασε ο καιρός και έφτασε ο πρώτος αγώνας στους παραολυμπιακούς στους οποίους θα συμμετείχε η ομάδα τους. Στον αγώνα, αποκλείστηκαν. Όλοι είχαν χάσει τις ελπίδες τους και πολλοί βγήκαν από την ομάδα. Όμως ο μπασκετμπολίστας με ακόμη περισσότερη βούληση και πείσμα. Ήταν πια αποφασισμένος ότι θα νικούσε. Μετά από μήνες σκληρών προπονήσεων και κούρασης, έφτασαν στους παραολυμπιακούς αγώνες για άλλη μια φορά. Κατάφεραν να φτάσουν στον τελικό στον οποίον οι αντίπαλοι ήταν πολύ δύσκολοι και ικανοί. Τελικά, η ομάδα του μπασκετμπολίστα νίκησε με διαφορά.

Μετά από αυτή τη νίκη και με το ηθικό του τονωμένο, μέχρι και σήμερα συνεχίζει ακάθεκτος να προπονείται σκληρά…

Διονύσης Καραβίτης -Ανδρέας Καντάς

Η μικρή Σοφία

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα χωριό, ζούσε ένα μικρό κοριτσάκι που το έλεγαν Σοφία. Είχε μετακομίσει εκεί πριν λίγες μέρες. Είχε άγχος για την πρώτη μέρα στο σχολείο επειδή φοβόταν πως δεν θα μπορούσε να προσαρμοστεί. Όταν ήρθε αυτή η μέρα, η Σοφία προσπάθησε να βρει παρέα. Τα άλλα παιδιά όμως την κάνανε πέρα επειδή τους φαινόταν περίεργη. Στενοχωρημένη, έτρεξε στο σπίτι της και κλειδώθηκε στο δωμάτιό της. Οι γονείς της ανησύχησαν και πήγαν να την ρωτήσουν τι έχει. Εκείνη τους έδιωξε και πήγε για ύπνο. Ξαφνικά άκουσε έναν περίεργο θόρυβο από την ντουλάπα. Μόλις άνοιξε την ντουλάπα, πετάχτηκε από μέσα της μία αστραφτερή νεράιδα. Η νεράιδα ήξερε τι περνάει στο σχολείο και αποφάσισε να την βοηθήσει. Τότε άρχισαν να μιλάνε. Τα λόγια της νεράιδας γέμισαν την Σοφία αυτοπεποίθηση.

   Την επόμενη μέρα στο σχολείο δεν έδινε σημασία στο τι έλεγαν οι άλλοι για αυτήν. Σε ένα διάλειμμα, που καθόταν μόνη της και έτρωγε, πήγε κοντά της ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Αναστασία. Τα παιδιά παραξενεύτηκαν που η Αναστασία πήγε στη Σοφία και έτσι κατάλαβαν το λάθος τους. Από κει και πέρα η νεράιδα δεν ξαναεμφανίστηκε, αλλά τα λόγια της θα έμεναν  πάντα στο μυαλό της Σοφίας.

  Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Δρόσου Καλλιόπη-Ζήβα Αναστασία