Φαντάσου ότι είσαι η Παναγιώτα η καθαρίστρια και διηγήσου την ιστορία μέσα από τα δικά σου μάτια.
" Με λένε Παναγιώτα και δουλεύω καθαρίστρια σε διαμέρισμα. Μια μέρα που ήμουν στις σκάλες και τις καθάριζα, ακούω ξαφνικά φωνές παιδιού. Πάω στον 3ο όροφο.Από εκεί ακουγότανε οι φωνές. Φτάνω και πάω στην πόρτα, βάζω το αυτί μου και πάλι ακούω φωνές, κλάματα παιδιού και κραυγές γυναίκας. Λέω να φωνάξω την αστυνομία,αλλά από την άλλη λέω μπορεί να είναι κάτι οικογενειακό. Τρόμαξα , δεν ήξερα τι να κάνω γιατί ήταν και πρωί . Έτσι παίρνω την πρωτοβουλία να χτυπήσω την πόρτα. Χτυπάω , μου ανοίγει μάλλον η μαμά του παιδιού.
Της λέω: " Τι συμβαίνει; άκουσα φωνές τρόμαξα , αλλά δεν είναι μόνο αυτό 8:00 η ώρα το πρωί είναι θα ξυπνήσετε όλους τους ανθρώπους". Και μου λέει : "Συγνώμη! Μα προσπαθώ να την ντύσω αλλά δεν κάθεται και εγώ δουλεύω σε μισή ώρα και το παιδί πρέπει να πάει σχολείο. "
-Τέλος πάντων καλή επιτυχία ! της λέω... Για να μην τα πολυλογώ, το παιδί το πήρε το λεωφορείο και πήγε σχολείο.
Το μεσημέρι όμως ακούω κόρνες.Ἠταν το λεωφορείο αλλά η μαμά του κοριτσιού άφαντη.Και το λεωφορείο δεν το άφησε να κατέβει , γιατί θα ήταν μόνο του στο πεζοδρόμιο. Όταν ήρθε η μαμά με το παιδί αργότερα, ακούω πάλι φωνές. Το παιδί φώναζε συνέχεια πολύ μέχρι το βράδυ.
Την επόμενη εβδομάδα οι γονείς παίρνουν άδεια για ημέρες. Οι γονείς πήγαν διακοπές και το παιδί στην γιαγιά του στο Χαϊδάρι. Όταν γύρισαν, το παιδί φώναζε ξανά και η μαμά της της έλεγε :
- Φάε ! Φα’ το είπα ! Δεν το τρως;
Σε λίγο η σπαραχτική φωνή πάλι. " Άνοιξε το στόμα σου ! Θα σε μπατσίσω !"
Η αλήθεια είναι δεν μπορούσα να επέμβω, ήταν κάτι οικογενειακό. Την επόμενη εβδομάδα έφυγε η οικογένεια και ήρθε ένας κύριος. Από τότε δεν ξανά άκουσα φωνές και ηρεμήσαμε.
Θεοδώρα Βαλλιανάτου Β1
