Χριστουγεννιάτικο Ημερολόγιο/ Advent Calendar

Ανοίξτε τον παρακάτω σύνδεσμο για να δείτε το ημερολόγιο

  https://calendar.myadvent.net/?id=3fa598db3a9357daa5c1f39d06d17c36

 

 

ΕΓΩ και ΣΥ ΜΑΖΙ! Τραγουδάμε στη νοηματική.

  Για την 3η Δεκέμβρη,τη μέρα των ανθρώπων με αναπηρία, προκειμένου να ευαισθητοποιηθούμε,αλλά και να ευαισθητοποιήσουμε  τους υπόλοιπους μαθητές του σχολείου μας,με τα τμήματα Α2,Α3 και Β3 ετοιμάσαμε ένα τραγούδι στη νοηματική: 

Μιλώντας στους μαθητές για το Body shaming

 Με αφορμή ένα γεγονός της επικαιρότητας μιλήσαμε στην τάξη  για το Body shaming (τι είναι,τι συνέπειες έχει,τι μπορούμε να κάνουμε) .Στη συνέχεια οι μαθητές "φόρεσαν τα ριγέ τους μπλουζάκια" χρωμάτισαν,μουτζούρωσαν,έγραψαν για αυτό.Ακολουθεί η "μπουγάδα"με τις εργασίες των μαθητών από το Β3:

                                                 της Παρασκευής Σταματίου 

                                                            της Κιμέτε Γκοσένι

 

 

                                                    της Ευαδώρας  Γιαννοπούλου

 

 

 

                                                         της Κατερίνας Πούτου

                           

                          

                                             της Ελευθερίας Σιτζάκη

    

της Άννας Τρύφωνα

                                                      της Χριστιάνας Ταφάνι

                                                         της Γεωργίας Κρητικού

του Βασίλη Χατζή 

 

του Δημήτρη Σταμπάμπα

 

 

 

 

 

 

της Χριστίνας Φλώρου

                                                   της Κατερίνας Σκαμπέλα

                                                  της Ευτυχίας Τσεβά

 

της Μαρίας Κουτσούκου

 

                                                   του Αντώνη Τοψιδέλη

                                                  του Παναγιώτη Χαλιώτη

Οπτικοποίηση "Ὀλα τα πήρε το καλοκαίρι"

Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας στη λογοτεχνία της Α Γυμνασίου με το ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη "Όλα τα πήρε το καλοκαίρι" .Δεν υπάρχει καλύτερο κείμενο νομίζω για  να αποχαιρετήσει κανείς  το καλοκαίρι,την ξεγνοιασιά,τη θάλασσα από αυτό.Βρήκαμε πληροφορίες για τον ποιητή,διαβάσαμε και συζητήσαμε το ποίημα,ακούσαμε τη μελοποίηση του και μετά οι μαθητές του Α3 ζωγράφισαν μια εικόνα από το κείμενο.Τέλος η Αθηνά Γκιόκα επιμελήθηκε το βίντεο που περιλαμβάνει ταα έργα των παιδιών και που μπορείτε να δείτε κι εσείς εδώ:

Η Άννα του Κλήδονα

       Ένα από τα κείμενα με τα οποία ξεκινάμε το ταξίδι μας στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Β΄Γυμνασίου  είναι η Άννα του Κλήδονα,από το βιβλίο του Διαμαντή Αξιώτη "Ξόβεργα με μέλι"

  Το απόσπασμα που διαπραγματευόμαστε μπορείτε να το διαβάσετε  εδώ

                                            Ζωγραφιά του Κλήδονα από την  Κατερίνας Πούτου

 

Αφού γνωρίσαμε την ηρωίδα του,προσπαθήσαμε να σκιαγραφήσουμε την προσωπικότητά της και συζητήσαμε για τις συνέπειες της φάρσας των αγοριών.

 

  

        Τα αγόρια σχεδιάζουν τη φάρσα.  Ἐτσι τα φαντάστηκε η Ελευθερία Σιτζάκη
 

 

 

Ακολουθούν εργασίες δημιουργικής γραφής: 

Να δώσετε ένα διαφορετικό τέλος στην ιστορία

Το επόμενο πρωί, όταν η Άννα είδε το ταψί με τις στάχτες, απογοητεύτηκε επειδή δεν υπήρχε κανένα σημάδι. Τη νύχτα, λίγο πριν ξημερώσει, ένα από τα παιδιά που τις έκαναν τη φάρσα πήγε κρυφά και πήρε τα ψίχουλα από το ταψί καθώς αισθάνθηκε τύψεις για την κοπέλα. Το πρωί λοιπόν καθώς η Άννα κοιτούσε το ταψί και αναρωτιόταν γιατί ο Άγιος δεν της έστειλε κάποιο σημάδι, την πλησίασε το αγόρι, κάθισε κοντά της και  άρχισε να συζητάει μαζί της. Στο τέλος ημέρας το αγόρι της εκμυστηρεύτηκε τα  συναισθήματα της. Μετά από 30 χρόνια βρίσκουμε την Άννα και το αγόρι να είναι παντρεμένοι και ευτυχισμένοι και να φροντίζουν τα παιδιά τους.

                                                                                                  Άννα Τρύφωνα

Η Άννα γεμάτη ελπίδα πήρε λίγη από  την ζεστή στάχτη και την έριξε γρήγορα στα κεραμίδια του σπιτιού της. Κουρασμένη όπως ήταν, έπεσε για ύπνο γεμάτη άγχος ,αλλά και ελπίδα πως αυτή τη φορά θα μάθει  κάτι για το  άντρα που θα παντρευτεί .  Κατά τα μεσάνυχτα ξύπνησε γιατί δίψασε. Τότε όμως άκουσε θόρυβο και πατήματα στην  κεραμοσκεπή . Αναρωτήθηκε αν είναι οι μοίρες ή κάποιος κλέφτης .Με φόβο κοίταξε κρυφά από το παράθυρο .

Και τότε τα έχασε .Είδε τον Αναστάση και κάνα δύο ακόμα αγόρια να σκορπίζουν στα κεραμίδια της κομμάτια από ψωμί . Αμέσως κατάλαβε τι ακριβώς συνέβαινε .Θύμωσε πολύ για  την κοροϊδία που της ετοιμάζανε . Σκέφτηκε να τους εκδικηθεί χωρίς καθυστέρηση. Έτρεξε στην αυλή σίγουρη  πως είχαν ανέβει στη σκεπή με σκάλα . Την πήρε και την έκρυψε χωρίς να την καταλάβουν .Μπήκε στο σπίτι και κοίταζε από το παράθυρο .  Σε λίγη ώρα άκουσε φασαρία ,φωνές και μαλώματα .Ο ένας θύμωνε με τον άλλον που δεν μπορούσαν να κατέβουν. Στο τέλος ξύπνησε όλη η γειτονιά .Τα αγόρια έγιναν ρεζίλι ενώ η Άννα χαιρόταν . 

                                                                Μαρία Κουτσούκου                

  

 

                                   Η γειτονιά της Άννας.

                       Ζωγραφιά της Γεωργίας  Κρητικού.

 

 

 

Να γράψεις ένα διαφορετικό τέλος της ιστορίας.

   Μια μέρα μετά του Άι Γιαννιού, που η Άννα είχε ήδη μαζέψει στάχτες από τις φωτιές, τις είχε βγάλει έξω στο μπαλκόνι μέσα σε ένα ταψί και περίμενε να της φανερώσει ο Άγιος κάποιο σχέδιο με τα χέρια του πάνω στην άμμο. Τα παιδιά πήγαν και σχεδίασαν με τα δάχτυλά τους ένα τυχαίο επάγγελμα. Το επάγγελμα αυτό ήταν φούρναρης. Από τότε η Άννα πήγαινε κάθε πρωί σε όλους του φούρνους της περιοχής της, στολισμένη και αγόραζε ψωμί, για να γνωρίσει τον μελλούμενο άντρα της. Ένα πρωί έμαθε ότι λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι της, χτίζεται ένας φούρνος. Μόλις ήταν έτοιμος και έγιναν τα εγκαίνια, πρώτη και καλύτερη πήγε και εκεί βρισκόταν και το τυχερό της. Συναντήθηκε με έναν από τους καλεσμένους των εγκαινίων ο οποίος ήταν ένας όμορφος, ψηλός, ξανθός και γαλανομάτης άντρας και έδειξε αμέσως το ενδιαφέρον του για εκείνη. Το ίδιο έκανε και η Άννα. Αφού λοιπόν γνωρίστηκαν και έδειχναν και οι δύο γοητευμένοι με την παρουσία του άλλου κατάλαβαν πόσο πολύ ταιριάζουν και ποιο θα έπρεπε να ήταν το επόμενο βήμα, δηλαδή ο γάμος. Παντρεύτηκαν σε ένα μικρό εκκλησάκι και έπειτα από ένα χρόνο απέκτησαν και παιδί. Το συμπέρασμα είναι λοιπόν, ότι αν τα παιδιά δεν είχαν πραγματοποιήσει την φάρσα πολύ πιθανόν να μην παντρεύονταν ποτέ. Χάρη στη φάρσα των παιδιών η Άννα πραγματοποίησε το όνειρο της.

                                                                                                         Σταματίου Παρασκευή  Β3

 

Εργασίες στο γεφύρι της Άρτας

 Όχι,δεν πρόκειται για εργασίες συντήρησης στο γνωστό γεφύρι,αλλά για  μαθητικές εργασίες,δημιουργικές από αυτές που αποκαλύπτουν το πώς οι μαθητές προσέλαβαν το δημοτικό  τραγούδι που διδάχτηκαν. 

      

 

Ξεκινάμε με τις αποχαιρετιστήριες σκέψεις της γυναίκας του πρωτομάστορα, όπως τις έγραψε η Άσπα Κοκκαλίδη (Γ3) :

                                                                                                    

                                                                                                                     Άρτα, 1614

Αγαπημένε μου,

 Aρχίζω και μετανιώνω που σε άκουσα και που κατέβηκα μέχρι εδώ κάτω. Το δαχτυλίδι σου δεν το βρήκα και ανησυχώ που δεν ακούς την τρομαγμένη φωνή μου να φωνάζει για βοήθεια. Ο φόβος μου χορεύει στη σιωπή και με τον ήχο της αναπνοής μου. Κατά τ΄ άλλα, νιώθω θλίψη να κρύβεται στα παράθυρα της καρδιάς μου καθώς οι λάθος μου σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου. Δεν ήξερα ποτέ το πως είναι να νιώθεις μια τέτοια θλίψη, από τη στιγμή που δεν μπορείς να νιώσεις τον ήλιο ή τον αέρα πάνω σου. Ίσως να μου αξίζει που με χειρίστηκες. Μα, ποτέ δεν φαινόσουν όμορφος, έμοιαζες με τέχνη και η τέχνη δε θα έπρεπε να φαίνεται ωραία, έπρεπε να σε κάνει να νιώσεις κάτι, μόνο που εσύ δεν ένιωσες ποτέ κάτι τέτοιο.

                                                                                                                        Η αγαπημένη σου.

 

ενώ  ο Ελιντιόν Μαργκίνι   (Γ1) γράφει ως δήμαρχος της πόλης μια ευχαριστήρια επιστολή στον πρωτομάστορα:

 Άρτα 1 Μαρτίου 1730

Αγαπητέ πρωτομάστορα

Σε ευχαριστώ εγώ και όλο το χωριό ,για αυτήν την θεάρεστη πράξη που έκανες . Υποθέτω πως θα ήταν πολύ σκληρό για σένα να θυσιάσεις την γυναίκα σου, αλλά εσύ έκανες την καρδιά σου πέτρα, αντί να ακούσεις την καρδιά σου σκέφτηκες το καλό του χωριού. Μας γλίτωσες από πολλές ταλαιπωρίες και η μετακίνηση θα είναι ποιο εύκολη. Πρωτομάστορα  σε ευχαριστώ ξανά για αυτήν την πράξη. Λίγοι θα την έκαναν.

                                                                                                                          Με εκτίμηση

                                                                                                                   Γιάννης Παπαδόπουλος

 και οι σκέψεις του πρωτομάστορα έτσι όπως τις φαντάστηκε ο Αλέξανδρος Καστός (Γ1)

 Αγαπητό μου ημερολόγιο

 Σήμερα δεν σου έχω καθόλου καλά νέα. Ήμουν στο γιοφύρι και το χτίζαμε με τους μαστόρους. Ξαφνικά ένα πουλί ήρθε προς εμάς και μας μίλησε. Ναι, μας μίλησε! Μας είπε το μυστικό να στεριώσει το γιοφύρι. Αλλά είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να πει: Να στοιχειώσω τη γυναίκα μου. Δυστυχώς η γυναίκα μου κατέφθασε νωρίτερα από ότι συνήθως και μετά από μια διαδικασία, θυσιάστηκε. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, διότι με στεναχωρούν πολύ. Μόλις γύρισα σπίτι σκέφτηκα μήπως έκανα χαζομάρα και έπρεπε να κοιτάξω το δικό μου καλό. Μετά από πολλή σκέψη όμως κατέληξα στο συμπέρασμα ότι έκανα σωστά, γιατί κοίταξα το κοινό καλό και ως πρωτομάστορας αυτό πρέπει να κάνω. Επίσης, το καλό είναι ότι η πόλη  θα πίνει νερό στο όνομα μου και ακόμη και σε εκατό χρόνια ο κόσμος θα μιλάει για την καλή μου πράξη. Μα όλα αυτά ημερολόγιο μου, δεν γεμίζουν το κενό μέσα μου. Μου λείπει πάρα πολύ. Το σπίτι είναι άδειο. Ελπίζω με τον καιρό να γίνω καλύτερα και να καλυφθεί το κενό γιατί δεν θα αντέξω! Μην τύχει ποτέ σε κανέναν...

 

 

Πληοοφορίες  για περίφημα πέτρινα γεφύρια συγκέντρωσε ο Παναγιώτης Πετούσης (Γ3)

 

Πέτρινα Γεφύρια στην Ελλάδα

Από τα πιο χαρακτηριστικά κτίσματα του Ζαγορίου είναι τα πέτρινα γεφύρια που βρίσκονται  διάσπαρτα σε όλη την έκτασή του και αποτελούν αξιόλογα δείγματα  της  λαϊκής αρχιτεκτονικής της Ηπείρου.

Η φήμη τους είναι γνωστή σε όλη την Ελλάδα και τα Βαλκάνια ενώ πολλά από αυτά έχουν κηρυχθεί  από την πολιτεία ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία. Το Ζαγόρι έχει την τύχη να διαθέτει τα περισσότερα πέτρινα γεφύρια απ' όλες τις υπόλοιπες περιοχές της Ελλάδας. Αυτό οφείλεται  στο έντονο ανάγλυφο της περιοχής που δυσχέραινε τις μετακινήσεις και καθιστούσε αναγκαία την κατασκευή τους αλλά και στον πλούτο που συγκέντρωναν τα χωριά αφού οι προύχοντες των Ζαγοροχωρίων είχαν την οικονομική δυνατότητα να χρηματοδοτούν τέτοια πολυδάπανα έργα.

Τα πέτρινα γεφύρια χαρακτηρίζονται  από  την καλαισθησία τους,  την τολμηρότητα της κατασκευής τους,  την απλότητά τους,  την εναρμόνισή τους με το φυσικό περιβάλλον. Δείγματα της άριστης τεχνικής  που κατείχαν οι ηπειρώτες πρωτομάστορες,  διακρίνονται  σε μονότοξα, δίτοξα ή τριτοξα με πολλαπλά σχήματα και μορφές που τις υπαγόρευαν κάθε φορά οι ιδιαιτερότητες και οι δυσκολίες της κάθε κατασκευής.

Η ονομασία τους συνήθως προέρχεται από το όνομα του χορηγού που έδινε τα χρήματα για την κατασκευή τους  ή την επισκευή τους.  Άλλες φορές τα ονόματα  προέρχονταν από το ρέμα που γεφύρωναν, από την περιοχή που ήταν κατασκευασμένα  ή  από τα ονόματα γειτονικών μύλων.

Πέτρινο γεφύρι Καμπέρ Αγά

Βρίσκεται έξω από τους Μηλιωτάδες στον Ζαγορίτικο ποταμό, 200 μέτρα πριν την συμβολή του με τον ποταμό Βάρδα. Κτίσθηκε με έξοδα του Καμπέρ Αγά από τα Γιάννενα ο οποίος ήταν γνωστός για τις πολλές αγαθοεργίες του ^[1]. Το γεφύρι ήταν σε κομβικό σημείο και διευκόλυνε τις μετακινήσεις όλου του Κεντρικού και Ανατολικού Ζαγορίου προς τα Γιάννενα. Για τον λόγο αυτό υπήρχε σε κοντινή απόσταση και ομώνυμο χάνι για την εξυπηρέτηση των ταξιδιωτών.

Το γεφύρι εντυπωσιάζει με το επίμηκες σχήμα του. Διαθέτει μία μεγάλη καμάρα και στο νότιο άκρο του υπάρχει ανακουφιστικό άνοιγμα (παραθόλι) ενώ στο αντίθετο άκρο της πλημμυρικής ζώνης του ποταμού υπάρχουν δύο μικρότερες ψευτοκαμάρες. Έχει πέτρινο προστατευτικό στηθαίο. Έχει κηρυχτεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο 

Πέτρινο γεφύρι Κλειδωνιάς

 

     Βρίσκεται νότια της Κλειδωνιάς στην έξοδο του φαραγγιού του Βοϊδομάτη. Κτίστηκε το 1853 με δαπάνες της Μπαλκίζ Χανούμ, συζύγου του Μακήλ Πασά που διέθεσε 37.000 γρόσια. Η τοποθεσία συνδέεται με την αιματηρή συμπλοκή των οικογενειών δύο προκρίτων από το χωριό του Αγίου Μηνά, του Σταμάτη και του Γεραίνη, που διαδραματίστηκε πάνω στο γεφύρι που προϋπήρχε στο ίδιο σημείο.Το γεφύρι βοηθούσε την επικοινωνία του χωριού του Αγίου Μηνά με τον κάμπο της Κόνιτσας και όσους ήθελαν να κατευθυνθούν από την περιοχή της Κόνιτσας προς τα Γιάννενα.Είναι μονότοξο με διαδοχικούς ενωμένους αρκάδες για στηθαία. Έχει κηρυχτεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο.