Ταξιδεύοντας με τα βιβλία 2017-18 Λέσχη Γ'

Πρώτος σταθμός για το φετινό αναγνωστικό μας ταξίδι το βιβλίο του Πολυχρόνη Κουτσάκη 
 "Καιρός για ήρωες" ,το πρώτο βιβλίο της τριλογίας του.

Λίγα λόγια για την υπόθεση
Ο Γιώργος Δάντης είναι 16 χρονών και τρελά ερωτευμένος με μια κοπέλα που φαίνεται να αγνοεί την ύπαρξή του. Οι γονείς του δεν έχουν χρόνο γι’ αυτόν, γύρω του η χώρα καταρρέει από την κρίση αλλά τα πραγματικά προβλήματα δεν έχουν αρχίσει ακόμα...

Πρόβλημα πρώτο: Η αγαπημένη του κάνει απόπειρα αυτοτονίας.

Πρόβλημα δεύτερο: Λίγο πριν την απόπειρα, η αγαπημένη του είδε κάτι που την κάνει στόχο των πιο επικίνδυνων ανθρώπων στην πόλη.

Πρόβλημα τρίτο: Μια συμμαθήτριά τους έχει εξαφανιστεί ή δολοφονηθεί και οι γονείς της παριστάνουν πως τίποτα δεν έχει συμβεί.

Πρόβλημα τέταρτο: Ο κολλητός φίλος του -μια ατρόμητη μοναχική ιδιοφυΐα που αγνοεί τα κορίτσια που τον λατρεύουν– έχει τους λόγους του να είναι πιο απόμακρος από ποτέ, τώρα που χρειάζεται την βοήθειά του.

Και είμαστε ακόμα στην αρχή...

Σε μια πόλη γεμάτη με μυστικά, ο Γιώργος Δάντης θα ανακαλύψει πως το μόνο χειρότερο από το να έχεις αδίστακτους ανθρώπους με εξωπραγματικές ικανότητες στο κατόπι σου, είναι να μην έχεις ιδέα για τους πραγματικούς λόγους που σε κυνηγάνε. Λόγους που χάνονται μέσα στα βάθη του χρόνου.

Η  Σταματίνα Αλευροφά μας δίνει μια γεύσηγια όσα συζητήθηκαν στη λέσχη μας για αυτό.

Και επειδή ο ενθουσιασμός για όσα συνέβησαν στους ήρωες ήταν μεγάλος, συνεχίσαμε με το επόμενο βιβλίο της τριλογίας το "Μια ανάσα μόνο"

 Λίγα λόγια για την υπόθεση 

Έχοντας περάσει ένα φρικτό καλοκαίρι, ο Γιώργος Δάντης ξεκινάει τη νέα και τελευταία του σχολική χρονιά νιώθοντας πιο μόνος και απογοητευμένος από ποτέ άλλοτε. Πλέον, δεν είναι μαζί με την Ρέα, την οποία και δεν έχει πάψει να αγαπάει σαν τρελός παρά που υποκρίνεται το αντίθετο, ο κολλητός του Νικ έχει εξαφανιστεί στον Καναδά χωρίς να έχει διατηρήσει την παραμικρή επικοινωνία μαζί του, ενώ οι γονείς του συνεχίζουν να συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχει, έχοντας ωστόσο περιορίσει τις ελευθερίες του μετά τα γεγονότα της προηγούμενης χρονιά που πήραν μεγαλύτερη διάσταση απ’ όσο ο ίδιος περίμενε, ενώ το μέλλον του μάλλον προβλέπεται δυσοίωνο απ’ όποια οπτική σκοπιά και αν το κοιτάξει. Κι εκεί που πιστεύει πως τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα, η Νίκη, συμμαθήτριά του και η πρώτη κοπέλα που είχε ποτέ του εξαφανίζεται και εκείνος βρίσκεται μπλεγμένος στο παιχνίδι της αναζήτησής της που κρύβει δεκάδες μυστικά και που επιβεβαιώνει πως ο παλιός του εχθρός, ο Ευγένιος, όχι μόνο δεν έχει βγει από το παιχνίδι, αλλά ότι παραφυλάει στα σκοτάδια περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία να εκδικηθεί.

Αγαπημένα αποσπάσματα από το βιβλίο 

 Δε φαίνονται απλώς ερωτευμένοι. Είναι σαν να κρέμονται ο ένας από την ανάσα του άλλου. Μου το ΄χε πει, κιόλας, η Νίκη, πως αν ήξερε ότι θα έχει μια ανάσα μόνο, ακόμα, θα ΄θελε αυτή η τελευταία ανάσα να είναι πάνω του.



Ύστερα από πρόταση του Ηλία αποφασίσαμε να διαβάσουμε την Ποντικοπαγίδα της Αγκάθα Κρίστι

 Λίγα λόγια για την υπόθεση
 Επτά άνθρωποι βρίσκονται αποκλεισμένοι απ' τη χιονόπτωση σε μια εξοχική πανσιόν, στο

Σ' αυτό το διήγημα βασίζεται το μνημειώδες θεατρικό έργο της Άγκαθα Κρίστι -η Ποντικοπαγίδα- που ανέβηκε στη σκηνή το 1952 κι έκτοτε δεν έπαψε να παίζεται.

Μόνκσγουελ Μάνορ. Γρήγορα, θα διαπιστώσουν πως ανάμεσά τους βρίσκεται κι ένας στυγερός δολοφόνος, που διαθέτει ξεχωριστή ευφυΐα και δεν είναι διατεθειμένος να εγκαταλείψει το νοσηρό του έργο, δίχως να πετύχει τον σκοπό του... που είναι η εκδίκηση. Τα ματωμένα του ίχνη συνοδεύονται από ένα μακάβριο μοτίβο "Τα τρία τυφλά ποντικάκια", ένα παιδικό τραγουδάκι που έχει κάποια μυστηριώδη σχέση με τον δολοφόνο και τα θύματά του. Ο αστυνόμος Τρότερ θα δοκιμάσει ένα σωρό έξυπνα τεχνάσματα, προκειμένου να παγιδεύσει τον δολοφόνο, μα ο σατανικός αντίπαλός του ξέρει να ξεγλιστρά...


Σ' αυτό το διήγημα βασίζεται το μνημειώδες θεατρικό έργο της Άγκαθα Κρίστι -η Ποντικοπαγίδα- που ανέβηκε στη σκηνή το 1952 κι έκτοτε δεν έπαψε να παίζεται.Τι θεατρικό έργο μπορείτε να δείτε και εδώ: 

https://www.youtube.com/watch?v=tTgjKi3ci1Q 




Ακολουθεί ο  «Ερωτόκριτος του Βιτσέντζου Κορνάρου» των Γ. Γούση, Δ. Παπαμάρκου, Γ. Ράγκου

 πρόκειται για μια μεταγραφή και μεταφορά σε κόμικς του διάσημου έμμετρου μυθιστορήματος του Βιτσέντζου Κορνάρου που σηματοδότησε την Κρητική Αναγέννηση και αποτέλεσε για αιώνες το αγαπημένο ανάγνωσμα του ελληνισμού.

 Αγαπημένα σημεία του  βιβλίου 

Μετά από πρόταση της Σταματίνας διαβάσαμε το βιβλίο του 
 Λίγα λόγια για την υπόθεση
 Ο Μάιλς Χάλτερ είναι ένας 17χρονος έφηβος, που ζει ως μοναχοπαίδι στον προστατευτικό κλοιό των γονιών του, χωρίς φίλους και χαρούμενα στιγμιότυπα από νεανικές παρέες. Ντροπαλός κι απομονωμένος στα βιβλία αναπτύσσει ως χόμπι την απομνημόνευση των επιθανάτιων λόγων διαφόρων επιφανών προσωπικοτήτων. Όλα αλλάζουν όταν αποφασίζει να πάει οικότροφος στο Κάλβερ Κρικ αναζητώντας αυτό που ο Ραμπελέ όρισε ως το Μεγάλο Ίσως. Εκεί για πρώτη φορά θα γνωρίσει την έννοια της συντροφικότητας.Θα βιώσει τι σημαίνει αλληλεγγύη.Πάνω από όλα όμως στο πρόσωπο της «αιρετικής» συμφοιτήτριας του, Αλάσκα, με το απρόσμενο όνομα και τον απροσδόκητο χαρακτήρα- θα δοκιμάσει την ανατροπή των σταθερών του και την οδύνη που μπορεί να φέρει η απώλεια του έρωτα, οδηγώντας όμως έτσι στην ανάδυση της ενήλικης "ταυτότητάς" μας.

Λίγα σχόλια για το βιβλίο:

Ο Τζον Γκρην κινείται ξανά στα γνώριμα μονοπάτια, που χάραξε στο ΛΑΘΟΣ ΑΣΤΕΡΙ με άλλο ένα νεανικό μυθιστόρημα καθώς καταπιάνεται πάλι με εφήβους στο κατώφλι της ενηλικίωσης, που έρχονται αντιμέτωποι με θεμελιώδη ερωτήματα της ζωής. Χωρίς σε καμία περίπτωση να αγγίζει το μεγαλείο και τη συναισθηματική πληρότητα που παρέχει στον αναγνώστη το ΛΑΘΟΣ ΑΣΤΕΡΙ, το ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΑΣΚΑ είναι ένα έργο που μπορεί να αγγίξει αγωνίες που κάθε νέος έχει ή πρόκειται να βιώσει.Το έργο διαδραματίζεται σε ένα κολέγιο και έχοντας ήρωες τους οικότροφους προσφέρει στιγμιότυπα γνώριμα για την καθημερινότητα του μέσου εφήβου – εστιασμένα όμως στα αμερικάνικα ήθη:Η εφηβική απερισκεψία της παρέας, λοιπόν, είναι διαποτισμένη με μπόλικο αλκοόλ και ελαφριά ναρκωτικά σε σκηνικά οικεία στην αμερικανική κουλτούρα, όπως αυτή έχει αποτυπωθεί σε πολλά σύγχρονα κοινωνικά μυθιστορήματα με κορυφαίο τη βραβευμένη με ΠΟΥΛΙΤΖΕΡ «ΚΑΡΔΕΡΙΝΑ» της Ντόνα Ταρττ, χωρίς φυσικά να επιχειρούμε οποιαδήποτε άλλη σύγκριση με αυτό το έπος της ενηλικίωσης του σύγχρονου Αμερικάνου…Επίκεντρο στο βιβλίο είναι η Εφηβική Φιλία, ως θεμελιώδες συστατικό της νοητικής και ηθικής ανάπτυξης του ατόμου.

Αγαπημένα αποσπάσματα από το βιβλίο :

Προτελευταίο βιβλίο 
το βιβλίο της γκρίνιας  «Μα γιατί μου φταίνε όλα!;»  Βασίλη Παπαθεοδώρου


Για όσους τους φταίνε τα πάντα, για όσους τρώγονται με τα ρούχα τους, για όσους δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα, για όσους τους λένε μίζερους και γκρινιάρηδες… αυτό είναι το βιβλίο τους. Αν είσαι από εκείνους που έχεις όλη την καλή διάθεση να βρεις κάτι στραβό στα πάντα και να σου χαλάσει το κέφι, ίσως και να ταυτιστείς. Μπορεί να σου αρέσει κάπως, αλλά σίγουρα θα στραβώσεις και μ’ αυτό.
«Μα γιατί μου φταίνε όλα!;» (Το βιβλίο της γκρίνιας). Ένα άλμπουμ σε κείμενα Βασίλη Παπαθεοδώρου και εικονογράφηση Tasmar.

                                      Παράλληλες δράσεις της ομάδας μας

Συμμετείχαμε στον εορτασμό της Παγκόσμιας ημέρας ποίησης 21 Μαρτίου σε συνεργασία με τον ΔΟΠΑΒΣ

 

Φιλοτεχνήσαμε σελιδοδείκτες με στίχους γνωστών ποιητών τους οποίους χαρίσαμε στους κατοίκους της πόλης, αφού πρώτα τους διαβάσαμε ένα ποίημα 

 

 

Μιλήσαμε για την ημέρα της ποίησης στον ραδιοφωνικό σταθμό Έκφραση 97

Σχετικό ρεπορτάζ μπορείτε να δείτε   εδώ

Μέλη της λέσχης μας επισκέφτηκαν πριν το Πάσχα το γηροκομείο και διάβασαν στους τρόφιμους μια πασχαλινή ιστορία.Άλλη ομάδα επισκέφτηκε το ειδικό σχολείο της Κω και πρόσφερε λαμπάδες φιλοτεχνημένες από τους ίδιους.

 

Συγκεντρώσαμε και στείλαμε βιβλία στην Υπηρεσία Ανηλίκων Καλαμάτας για την ενίσχυση της βιβλιοθήκης τους.

Αντιπροσωπεία της Λέσχης μας παραβρέθηκε στην τελετή βράβευσης του Μαθητικού διαγωνισμού Μάντεψε το βιβλίο που έγινε στη Ρόδο 

Προετοιμαστήκαμε για την επίσκεψη του συγγραφέα Βασίλη Παπαθεοδώρου στο σχολείο μας 
σχεδιάζοντας ένα κόμικ στο ύφος του βιβλίου του:

 Το βιβλίο της γκρίνιας (Μα γιατί μου φταίνε όλα;)

και συζητήσαμε μαζί του .

Ελένη εσύ;

Επιτέλους το θρυλικό ζευγάρι   (Ελένη-Μενέλαος =love for ever) μετά από  17 χρόνια είναι ξανά μαζί.

 

 Με δάκρυα στα μάτια αναγνωρίζονται, εκφράζουν τα συναισθήματα τους και γιορτάζουν την επανένωση τους.Ποια τραγούδια άραγε θα μπορούσαν να αποτελέσουν την μουσική υπόκρουση αυτής της συνάντησης;
Ας δούμε τι προτείνουν οι dj  ουπς!...οι μαθητές του Γ3 και γιατί όχι ας ακούσουμε μερικά...

Ξεκινάμε με τον Ηλία Μαστρογιώργη που προτείνει Adele και Million years ago

H Μάνια Μανσούρ προτιμά  την  Αvril Lavigne και το τραγούδι :i miss you(τι άλλο;)

Στο ίδιο πνεύμα κινείται και ο Γιώργος Κούτσικας που ακούει Passenger και το let her go

 if we ever meet again από τους Timbaland-Katy Perry από τον Δημήτρη Μιμερίνη

Christina Perri -A Thousand years λέει να ακούσουμε η Αστερούλα Μάγκου

Και συνεχίζουμε κυρίες και κύριοι με ελληνικό ρεπερτόριο με ολίγον μελοποιημένο Καββαδία
από την Γεωργία Κυπριώτη

Το μελοποιημένο τραγούδι  μας έρχεται από την ποιητική συλλογή "Μαραμπού" κάπου στο 1933. Όπως μας έχει συνηθίσει ο ποιητής σε βιωματικές ιστορίες από τις θάλασσες που έχει ταξιδέψει, έτσι και στο "Μαραμπού" μας διηγείται μία ιστορία που βασίζεται στην γνωριμία ενός ναυτικού με μία μοναδική γι' αυτόν κοπέλα. Αλλά πως τα φέρνει η μοίρα, η τύχη, ή όπως θέλετε πείτε το, αυτοί οι δύο ξανασυναντιούνται ύστερα από χρόνια.

Μελοποίημα ποίημα επιλέγει και  ο Δημήτρης Λιβυδίκος 

 Μου έλειψες πολύ τραγουδάει ο Αντώνης Βαρδής και το ανακάλυψε η Άννα Μουχατζίρι

Σε περιμένω (θα μπορούσε να τραγουδάει η Ελενίτσα του Ευριπίδη) ,αλλά πρόλαβε ο Νίκος Κουρκούλης όπως μας λέει η Έμιλυ Κωστογλάκη 

 η Πόπη Μάρκου επιλέγει  Κ.Αργυρό και "Πάρε με αγκαλιά"

και κάπου εδώ ας αφήσουμε το ζευγάρι επιτέλους μόνο του!

Ιστορίες της έναστρης νύχτας

Ιστορίες των παιδιών  του Α1 που γράφτηκαν μετά την παρατήρηση του πίνακα του Βαν Γκογκ

 

  Μια μέρα στα μέσα του καλοκαιριού του '80 ζούσε ένας πολύ αγαπητός σε όλους κύριος που το όνομά του ήταν πολύ παράξενο : Ουρανός. Ο Ουρανός ήταν ένας καλόκαρδος κύριος περίπου 50 χρόνων με σκουρόχρωμα μάτια και φακίδες οι οποίες δεν φαινόντουσαν πολύ. Από τότε που είχε μετακομίσει στο χωριό την νύχτα, συνέβαινε κάτι με τον γαλαξία. Κάθε βράδυ, τα μεσάνυχτα περίπου, ο γαλαξίας άλλαζε το μονότονο χρώμα του και γινόταν χρωματιστός. Για την ακρίβεια είχε μόνο δύο χρώματα: το μπλε σκούρο και τα γαλανό, μα όταν τον  κοιτούσες είχες την εντύπωση πως πήγε στο καρναβάλι και βάφτηκε. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ακόμα και τα αστέρια και τα σύννεφα ήταν βαμμένα με δύο έντονα χρώματα, το πορτοκαλί και το κίτρινο. Οι κάτοικοι ήταν τόσο χαρούμενοι με αυτό το φανταστικό θέαμα, που κάθε νύχτα άναβαν τα φώτα του χωριού να συνοδέψουν το καταπληκτικό τοπίο που όλοι έχουμε ονειρευτεί. 

                                                                                                                Μαρίνα Αντριάν

 Πριν πολλά χρόνια σε ένα μακρινό χωριό που το έλεγαν Ευτυχία ζούσε και ένα πολύ όμορφο και χαριτωμένο κορίτσι που το έλεγαν Ευτυχία .Οι γονείς της Ευτυχίας είχαν πεθάνει ,ο πατέρας της είχε πεθάνει όταν πήγε ένα πολύ μακρινό ταξίδι  στον Βόρειο Πόλο.Η μητέρα της όταν ήταν η Ευτυχία εφτά χρονών είχε μια πολύ σοβαρή ασθένεια και πέθανε έτσι η Ευτυχία ήταν ο μόνος κάτοικος του χωριού.Έτσι εφόσον ήταν η μόνη κάτοικος του χωριού πήρε το όνομά του .Όσο περνούσαν τα χρόνια η Ευτυχία άρχιζε να ξεχνάει όσα είχαν συμβεί στο παρελθόν.Η Ευτυχία φορούσε ρούχα σε πολύ ανοιχτά και χαρούμενα  χρώματα τα αγαπημένα της χρώματα ήταν το κίτρινο και το μπλε.Ένα απόγευμα που η Ευτυχία έπαιζε ,πλάγιασε δίπλα σε ένα δέντρο  ώσπου την βρήκε η νύχτα .Η Ευτυχία όμως δεν ήθελε να φύγει .Της άρεσε να βλέπει τα άστρα που έλαμπαν στον  ουρανό .Ήταν  τόσο ενθουσιασμένη που νόμιζε ότι βλέπει όνειρο .Μετά από λίγη ώρα  η Ευτυχία αποκοιμήθηκε δίπλα στο δέντρο και τότε πραγματικά είδε ένα όνειρο ,ότι περπατούσε στον ουρανό και ότι είχε γίνει φίλη με τα άστρα  ήταν πραγματικά τόσο χαρούμενη  που δεν ήθελε να ξυπνήσει ποτέ!
                                                                                                      Λουκία Εξαρχοπούλου           

Πριν από μερικά χρόνια ένα αντρόγυνο οι Χατζηπαπαγιακουμοζεκόπουλοι οι οποίοι ήταν νιόπαντροι πήγαν ένα γαμήλιο ταξίδι σε ένα χωριό. Ο Αρχιμήδης Χατζη. πάντα με το πράσινο πουκάμισο του και  η Πουλχερία Χατζη. με το αγαπημένο της κόκκινο φόρεμα κατέφθασαν στο σπίτι που θα διέμεναν. Την πρώτη ημέρα δεν έκαναν τίποτα έκτος από το να πάνε πάνω σε ένα

πελώριο δέντρο για να δούνε το ηλιοβασίλεμα. Την επόμενη μέρα πήγαν για μπάνιο στη θάλασσα. Μόλις φτάσαν είδαν μια θάλασσα με κύματα και και φοβήθηκαν να μπουν με αποτέλεσμα να φύγουν. Στο υπόλοιπο της μέρας πήγαν βόλτα στην πλατεία και έφαγαν σε ένα πολύ γκουρμέ εστιατόριο. Περνούσαν οι μέρες και όταν έφτασαν στην τελευταία μέρας της διαμονής τους ο Αρχιμήδη και η γυναίκα του έμαθαν κάτι που τους χάλασε την διάθεση. Ο πατέρας του τους είχε πάρει τηλέφωνο και τους είχε πει ότι το σπίτι τους είχε καεί. Εκείνοι μόλις φτάσαν σπίτι, μπήκαν μέσα να δουν τι είχε καεί. Άναψαν τα φώτα δεν είδαν τίποτα καμένο, μπήκαν στην κουζίνα και είδαν όλοι την οικογένεια να τραγουδάει για την Πουλχερία διότι είχε γενέθλια. Έφαγαν και ήπιαν ώσπου όλοι φύγαν για τα σπίτια τους. Τότε το ζευγάρι έπεσε για ύπνο.

                                                                                                             Φίλιππος Γκαντολούδης

Μια μέρα ο Μπάμπης καθότανε μόνος του σε ένα παγκάκι που ήταν δίπλα σε ένα δέντρο. Καθότανε και έβλεπε τον μπλε ουρανό με τα κίτρινα αστέρια, τα οποία μόλις φαινόντουσαν, επειδή ήτανε απόγευμα. Σκεφτόταν πως θα ήτανε, εάν είχε και άλλους ανθρώπους στο χωριό, όπου ζούσε. Και έτσι ο Μπάμπης σκεφτόταν έναν διαφορετικό κόσμο.
                                                                                                               Ευγένιος Αντόνοβ

Μια μέρα σε ένα  χωριό ζούσε μια γυναίκα που την λέγανε Στεφανία. Ήταν ξανθιά με γαλαζοπράσινα μάτια και η αγαπημένη της συνήθεια ήταν να βγαίνει κάθε βράδυ στο μπαλκόνι της και να βλέπει την θέα από έξω. Επίσης την ημέρα της άρεσε να πηγαίνει στην θάλασσα και να απολαμβάνει τον ήχο που κάνουν τα κύματα. Η Στεφανία είχε και ένα σκυλάκι που το λέγαν  Μπέτι. Τα αγαπημένα της χρώματα ήταν το μπλε και το πράσινο και τις αρέσουν πολύ τα λουλούδια.Το αγαπημένο της λουλούδι ήταν το τριαντάφυλλο.

                                                                                                                     Βανέσα Δημήτροβα