«Εχθρός της σκέψης είναι η πλήξη. Αν όμως καλέσουμε τα παιδιά να σκεφτούν τι θα συνέβαινε αν, η Σικελία έχανε τα κουμπιά της, είμαι έτοιμος να στοιχηματίσω όλα μου τα κουμπιά ότι δεν θα έπλητταν». Τζιάνι Ροντάρι
Έτσι σκεφτήκαμε και εμείς και ξεκινήσαμε το φετινό αναγνωστικό μας ταξίδι με τη λέσχη ανάγνωσης της Γ΄τάξης με δημιουργική γραφή.Αφού κάναμε κάποιες βιωματικές ασκήσεις,οι οποίες θα μας χαλάρωναν και θα μας έδεναν ως ομάδα,ζητήσαμε από τα παιδιά να μας πουν ένα όνομα το οποίο γράψαμε στον πίνακα.Αυθόρμητα διάλεξαν το όνομα της Βένιας - όχι το κανονικό της καλέ-αυτό που είχαν αρχικά διαλέξει να της δώσουν:Ευρώπη .Με αυτή την αφορμή και έξι λέξεις δείτε τι έγινε:
Ελέφαντας
Υπέροχο
Ροδιά
Ωκεανός
Πλατεία
Ήλιος
Οι ελέφαντες αυτά τα
υπέροχα ζώα, ζουν στην Αφρική, τη δεύτερη
μεγαλύτερη ήπειρο στον κόσμο μακριά από τον ωκεανό εκεί που ο καυτός ήλιος λούζει την ήπειρο. Στα
εξωτικά μέρη της Αφρικής , σ τα αστικά
κέντρα και στις πλατείες επικρατεί πιο ήπιο μεσογειακό κλίμα που επιτρέπει στα φυτά όπως
οι ροδιές να αναπτύσσονται.
Φοίβος Γ.-Χρήστος Π.
«Μια
δύσκολη αγάπη»
Κάπου μακριά από
την Ευρώπη και πέρα από τον ωκεανό, βρεθήκαμε σε μια υπέροχη ζούγκλα με πολλούς
ελέφαντες. Ένας όμως που τον έλεγαν Ματ μου τράβηξε το ενδιαφέρον, γιατί έτρωγε πολλά ρόδια. Το αγαπημένο του
σημείο ήταν μία μεγάλη πλατεία που την Μαδαγασκάρη. Σε εκείνη την πλατεία ο
ήλιος ακτινοβολούσε και φώτιζε τις σκέψεις του ελέφαντα με ιδέες αγάπης για την
ελεφαντίνα του, Ζιζέλ που τον δυσκόλευε πολύ γιατί ήθελε τον δίδυμο αδερφό του.
Εύη Π. Βένια Σ.
"Ο πολυταξιδεμένος ελέφαντας"
Μια φορά και έναν καιρό, έπεσε ένα υπέροχο ρόδι πάνω στο
κεφάλι ενός ελέφαντα. Ο ελέφαντας
τρελάθηκε και από την Αφρική διασχίζοντας τη Μεσόγειο έφτασε στην Ευρώπη. Όμως
ο ήλιος έκαιγε και δεν άντεχε τη ζέστη. Το μόνο που θα τον έσωζε ήταν μια
σταγόνα ωκεανού. Πήρε το δρόμο πια για την Αμερική και βρέθηκε στην κεντρική πλατεία
μιας περιοχής στην Βόρεια Αμερική-μάλλον και το τραγούδι για τον ελέφαντα αυτόν
θα βγήκε. Τελικά ο ελέφαντας έγινε πολύ διάσημος και έπαιξε σε τσίρκο.
Ελένη Κεος. Κατερίνα Π.
Ένα καράβι που
ταξίδευε στον Ατλαντικό ωκεανό και
μετέφερε πολλά ζώα ανάμεσα σε αυτά ήταν και ένας γκρίζος ελέφαντας ,έδεσε σε ένα νησί, που ήταν φημισμένο για τα
ρόδια του. Ο ελέφαντας δραπέτευσε και κατευθύνθηκε προς την πλατεία. Οι
άνθρωποι που κάθονταν στην πλατεία
απολαμβάνοντας τον ήλιο
ξαφνιάστηκαν και τρόμαξαν
όταν τον είδαν, αλλά
ο ελέφαντας ήταν φιλικός. Πλησίασε το
μεγάλο συντριβάνι στη μέση της πλατείας ρούφηξε
το νερό και το έριξε παιχνιδιάρικα στον κόσμο που έβαλαν τα γέλια.
Γεωργία Ρ. Βάγια Π.
Είπαμε να παίξουμε και εμείς! Μαρία Κ.-Ελένη Κρ.
Ελέφαντας που σαρώνει ο πόλεμος
Και τον γαλάζιο ωκεανό ματώνει.
Τον ήλιο δακρύζει,
τους ανθρώπους σα ρόδια συνθλίβει
και τις υπέροχες παιδικές ψυχές
αδιάφορα θερίζει.
Άδειες πλατείες, άδειες ψυχές.
Κι όμως ο ήλιος ανατέλλει
Παρ ότι τα δάκρυά του
γεμίζουν
τους ωκεανούς!
Ρωτάς γιατί;
Γιατί; Έχει απάντηση η ματαιότητα;
Ναι, όσο υπάρχουν παιδιά, υπάρχει ελπίδα…
Γι ΄ αυτό ας έχουμε στο νου μας τα παιδιά!
