Όχι,δεν πρόκειται για εργασίες συντήρησης στο γνωστό γεφύρι,αλλά για μαθητικές εργασίες,δημιουργικές από αυτές που αποκαλύπτουν το πώς οι μαθητές προσέλαβαν το δημοτικό τραγούδι που διδάχτηκαν.
Ξεκινάμε με τις αποχαιρετιστήριες σκέψεις της γυναίκας του πρωτομάστορα, όπως τις έγραψε η Άσπα Κοκκαλίδη (Γ3) :
Άρτα, 1614
Αγαπημένε μου,
Aρχίζω και μετανιώνω που σε άκουσα και που κατέβηκα μέχρι εδώ κάτω. Το δαχτυλίδι σου δεν το βρήκα και ανησυχώ που δεν ακούς την τρομαγμένη φωνή μου να φωνάζει για βοήθεια. Ο φόβος μου χορεύει στη σιωπή και με τον ήχο της αναπνοής μου. Κατά τ΄ άλλα, νιώθω θλίψη να κρύβεται στα παράθυρα της καρδιάς μου καθώς οι λάθος μου σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου. Δεν ήξερα ποτέ το πως είναι να νιώθεις μια τέτοια θλίψη, από τη στιγμή που δεν μπορείς να νιώσεις τον ήλιο ή τον αέρα πάνω σου. Ίσως να μου αξίζει που με χειρίστηκες. Μα, ποτέ δεν φαινόσουν όμορφος, έμοιαζες με τέχνη και η τέχνη δε θα έπρεπε να φαίνεται ωραία, έπρεπε να σε κάνει να νιώσεις κάτι, μόνο που εσύ δεν ένιωσες ποτέ κάτι τέτοιο.
Η αγαπημένη σου.
ενώ ο Ελιντιόν Μαργκίνι (Γ1) γράφει ως δήμαρχος της πόλης μια ευχαριστήρια επιστολή στον πρωτομάστορα:
Άρτα 1 Μαρτίου 1730
Αγαπητέ πρωτομάστορα
Σε ευχαριστώ εγώ και όλο το χωριό ,για αυτήν την θεάρεστη πράξη που έκανες . Υποθέτω πως θα ήταν πολύ σκληρό για σένα να θυσιάσεις την γυναίκα σου, αλλά εσύ έκανες την καρδιά σου πέτρα, αντί να ακούσεις την καρδιά σου σκέφτηκες το καλό του χωριού. Μας γλίτωσες από πολλές ταλαιπωρίες και η μετακίνηση θα είναι ποιο εύκολη. Πρωτομάστορα σε ευχαριστώ ξανά για αυτήν την πράξη. Λίγοι θα την έκαναν.
Με εκτίμηση
Γιάννης Παπαδόπουλος
και οι σκέψεις του πρωτομάστορα έτσι όπως τις φαντάστηκε ο Αλέξανδρος Καστός (Γ1)
Αγαπητό μου ημερολόγιο
Σήμερα δεν σου έχω καθόλου καλά νέα. Ήμουν στο γιοφύρι και το χτίζαμε με
τους μαστόρους. Ξαφνικά ένα πουλί ήρθε προς εμάς και μας μίλησε. Ναι,
μας μίλησε! Μας είπε το μυστικό να στεριώσει το γιοφύρι. Αλλά είναι το
χειρότερο που θα μπορούσε να πει: Να στοιχειώσω τη γυναίκα μου. Δυστυχώς
η γυναίκα μου κατέφθασε νωρίτερα από ότι συνήθως και μετά από μια
διαδικασία, θυσιάστηκε. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, διότι με
στεναχωρούν πολύ. Μόλις γύρισα σπίτι σκέφτηκα μήπως έκανα χαζομάρα και
έπρεπε να κοιτάξω το δικό μου καλό. Μετά από πολλή σκέψη όμως κατέληξα
στο συμπέρασμα ότι έκανα σωστά, γιατί κοίταξα το κοινό καλό και ως πρωτομάστορας αυτό
πρέπει να κάνω. Επίσης, το καλό είναι ότι η πόλη θα πίνει νερό στο όνομα
μου και ακόμη και σε εκατό χρόνια ο κόσμος θα μιλάει για την καλή μου
πράξη. Μα όλα αυτά ημερολόγιο μου, δεν γεμίζουν το κενό μέσα μου. Μου λείπει
πάρα πολύ. Το σπίτι είναι άδειο. Ελπίζω με τον καιρό να γίνω καλύτερα
και να καλυφθεί το κενό γιατί δεν θα αντέξω! Μην τύχει ποτέ σε κανέναν...
Πληοοφορίες για περίφημα πέτρινα γεφύρια συγκέντρωσε ο Παναγιώτης Πετούσης (Γ3)
Πέτρινα Γεφύρια στην Ελλάδα
Από τα πιο χαρακτηριστικά κτίσματα του Ζαγορίου είναι τα πέτρινα γεφύρια που βρίσκονται διάσπαρτα σε όλη την έκτασή του και αποτελούν αξιόλογα δείγματα της λαϊκής αρχιτεκτονικής της Ηπείρου.
Η φήμη τους είναι γνωστή σε όλη την Ελλάδα και τα Βαλκάνια ενώ πολλά από αυτά έχουν κηρυχθεί από την πολιτεία ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία. Το Ζαγόρι έχει την τύχη να διαθέτει τα περισσότερα πέτρινα γεφύρια απ' όλες τις υπόλοιπες περιοχές της Ελλάδας. Αυτό οφείλεται στο έντονο ανάγλυφο της περιοχής που δυσχέραινε τις μετακινήσεις και καθιστούσε αναγκαία την κατασκευή τους αλλά και στον πλούτο που συγκέντρωναν τα χωριά αφού οι προύχοντες των Ζαγοροχωρίων είχαν την οικονομική δυνατότητα να χρηματοδοτούν τέτοια πολυδάπανα έργα.
Τα πέτρινα γεφύρια χαρακτηρίζονται από την καλαισθησία τους, την τολμηρότητα της κατασκευής τους, την απλότητά τους, την εναρμόνισή τους με το φυσικό περιβάλλον. Δείγματα της άριστης τεχνικής που κατείχαν οι ηπειρώτες πρωτομάστορες, διακρίνονται σε μονότοξα, δίτοξα ή τριτοξα με πολλαπλά σχήματα και μορφές που τις υπαγόρευαν κάθε φορά οι ιδιαιτερότητες και οι δυσκολίες της κάθε κατασκευής.
Η ονομασία τους συνήθως προέρχεται από το όνομα του χορηγού που έδινε τα χρήματα για την κατασκευή τους ή την επισκευή τους. Άλλες φορές τα ονόματα προέρχονταν από το ρέμα που γεφύρωναν, από την περιοχή που ήταν κατασκευασμένα ή από τα ονόματα γειτονικών μύλων.
Πέτρινο γεφύρι Καμπέρ Αγά
Βρίσκεται έξω από τους Μηλιωτάδες στον Ζαγορίτικο ποταμό, 200 μέτρα πριν την συμβολή του με τον ποταμό Βάρδα. Κτίσθηκε με έξοδα του Καμπέρ Αγά από τα Γιάννενα ο οποίος ήταν γνωστός για τις πολλές αγαθοεργίες του [1]. Το γεφύρι ήταν σε κομβικό σημείο και διευκόλυνε τις μετακινήσεις όλου του Κεντρικού και Ανατολικού Ζαγορίου προς τα Γιάννενα. Για τον λόγο αυτό υπήρχε σε κοντινή απόσταση και ομώνυμο χάνι για την εξυπηρέτηση των ταξιδιωτών.
Το γεφύρι εντυπωσιάζει με το επίμηκες σχήμα του. Διαθέτει μία μεγάλη καμάρα και στο νότιο άκρο του υπάρχει ανακουφιστικό άνοιγμα (παραθόλι) ενώ στο αντίθετο άκρο της πλημμυρικής ζώνης του ποταμού υπάρχουν δύο μικρότερες ψευτοκαμάρες. Έχει πέτρινο προστατευτικό στηθαίο. Έχει κηρυχτεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο
Πέτρινο γεφύρι Κλειδωνιάς
Βρίσκεται νότια της Κλειδωνιάς στην έξοδο του φαραγγιού του Βοϊδομάτη. Κτίστηκε το 1853 με δαπάνες της Μπαλκίζ Χανούμ, συζύγου του Μακήλ Πασά που διέθεσε 37.000 γρόσια. Η τοποθεσία συνδέεται με την αιματηρή συμπλοκή των οικογενειών δύο προκρίτων από το χωριό του Αγίου Μηνά, του Σταμάτη και του Γεραίνη, που διαδραματίστηκε πάνω στο γεφύρι που προϋπήρχε στο ίδιο σημείο.Το γεφύρι βοηθούσε την επικοινωνία του χωριού του Αγίου Μηνά με τον κάμπο της Κόνιτσας και όσους ήθελαν να κατευθυνθούν από την περιοχή της Κόνιτσας προς τα Γιάννενα.Είναι μονότοξο με διαδοχικούς ενωμένους αρκάδες για στηθαία. Έχει κηρυχτεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου