Το πρώτο αξιόλογο δείγμα γυναικείας γραφής στη νεοελληνική γραμματεία, μας το χάρισε η Ζακυνθινή λόγια Ελισάβετ Μουτζάν Μαρτινέγκου.Ο Λευτέρης, ο Ονούρ, ο Καταλίν και ο Άλεξ παρουσιάζουν τη συγγραφέα:
Η Ελένη Μπούκουρα-Αλταμούρα, η πρώτη ελληνίδα ζωγράφος,απασχόλησε τον Θεοδόση,τον Δημήτρη Ποταμιάνο και τον Βασίλη που παρουσιάζουν τον πολυτάραχο και τραγικό της βίο.
Πολλές οι ομοιότητες στη ζωή και τη δράση των δύο γυναικών.Η πιο σημαντική όμως είναι ότι ζουν και δημιουργούν το 19 αιώνα αντιστεκόμενες στα πρότυπα της εποχής που ήθελαν τη γυναίκα περιορισμένη,χωρίς δικαίωμα στη μόρφωση και στη γνώση.Στη χώρα μας, σε όλο τον 19ο αιώνα, η πατριαρχική οικογένεια περιόριζε τη γυναίκα στο σπίτι και σε καθήκοντα που χαρακτηρίζονταν αποκλειστικά γυναικεία, όπως η φροντίδα για το νοικοκυριό και η ανατροφή των παιδιών.Η μη ένταξη της γυναίκας στη διαδικασία των παραγωγικών σχέσεων και οι απόψεις για τη «γυναικεία φύση» και τον «γυναικείο προορισμό» προσδιόρισαν τις μορφές της εκπαίδευσής της, η οποία είχε «συμβολική» λειτουργία και αποτελούσε έναν παράγοντα ενισχυτικό της προίκας της.Γι αυτό και τον 19ο αι.η πνευματική παρουσία των γυναικών είναι πενιχρή.Αντίθετα τον 20 αι. που οι κοινωνικοοικονομικές συνθηκες αλλάζουν επηρεάζοντας τις αντιλήψεις για τη θέση της γυναίκας, η γυναικεία συγγραφική παραγωγή είναι πλούσια και αξιόλογη,όπως φαίνεται από την εργασία της επόμενης ομάδας που αποτελείται από την Αγγελική Μωύσογλου,την Εύη,την Μαρία Νικηταρά και την Κατερίνα:
Αξιόλογη είναι και η παρουσία Ελληνίδων ζωγράφων όπως ισχυρίζονται η Αντριάνα,η Ζεϊνέπ,η Δανάη και η Ξένια:
Η Ελένη Μπούκουρα-Αλταμούρα, η πρώτη ελληνίδα ζωγράφος,απασχόλησε τον Θεοδόση,τον Δημήτρη Ποταμιάνο και τον Βασίλη που παρουσιάζουν τον πολυτάραχο και τραγικό της βίο.
Πολλές οι ομοιότητες στη ζωή και τη δράση των δύο γυναικών.Η πιο σημαντική όμως είναι ότι ζουν και δημιουργούν το 19 αιώνα αντιστεκόμενες στα πρότυπα της εποχής που ήθελαν τη γυναίκα περιορισμένη,χωρίς δικαίωμα στη μόρφωση και στη γνώση.Στη χώρα μας, σε όλο τον 19ο αιώνα, η πατριαρχική οικογένεια περιόριζε τη γυναίκα στο σπίτι και σε καθήκοντα που χαρακτηρίζονταν αποκλειστικά γυναικεία, όπως η φροντίδα για το νοικοκυριό και η ανατροφή των παιδιών.Η μη ένταξη της γυναίκας στη διαδικασία των παραγωγικών σχέσεων και οι απόψεις για τη «γυναικεία φύση» και τον «γυναικείο προορισμό» προσδιόρισαν τις μορφές της εκπαίδευσής της, η οποία είχε «συμβολική» λειτουργία και αποτελούσε έναν παράγοντα ενισχυτικό της προίκας της.Γι αυτό και τον 19ο αι.η πνευματική παρουσία των γυναικών είναι πενιχρή.Αντίθετα τον 20 αι. που οι κοινωνικοοικονομικές συνθηκες αλλάζουν επηρεάζοντας τις αντιλήψεις για τη θέση της γυναίκας, η γυναικεία συγγραφική παραγωγή είναι πλούσια και αξιόλογη,όπως φαίνεται από την εργασία της επόμενης ομάδας που αποτελείται από την Αγγελική Μωύσογλου,την Εύη,την Μαρία Νικηταρά και την Κατερίνα:
Αξιόλογη είναι και η παρουσία Ελληνίδων ζωγράφων όπως ισχυρίζονται η Αντριάνα,η Ζεϊνέπ,η Δανάη και η Ξένια:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου