Συνταγές μαγειρικής

Υλικά:ένα τραγούδι,λίγες ερωτήσεις,μπόλικη φαντασία,λίγο ταλέντο, προθυμία και καλή διάθεση.
Εκτέλεση:Διαβάζουμε τους στίχους του τραγουδιού  "Συνταγές μαγειρικής ,ενώ παραλληλα το ακούμε  από τους Χαΐνηδες:

Από μικρή τής άρεσε, μες στην κουζίνα μόνη
τις ώρες να σκοτώνει
με τη μαγειρική,
και πέφτανε τα δάκρυα θυμώντας τη ζωή της
και δίναν στο φαΐ της
μια γεύση μαγική.

Κύμινο, μοσχοκάρυδο και κόκκινο πιπέρι,
ποτέ δεν είχε ταίρι
ν’ αλλάξει μιαν ευχή,
να χαμηλώσεις τη φωτιά μετά την πρώτη βράση,
να γίνονταν η πλάση
ξανά απ’ την αρχή.

Ψιλοκομμένος μαϊντανός, και σκόρδο μια σκελίδα,
να `φεγγε μιαν ελπίδα
στα μάτια τα μελιά,
και προς το τέλος πρόσθεσε ένα ποτήρι λάδι,
να `νιωθε ένα χάδι
μια μέρα στα μαλλιά.

Μια νύχτα έπιασε φωτιά μέσα στο μαγερειό της,
που `κανε το φευγιό της
να μοιάζει με γιορτή,
τέτοια που γύρω φύτρωσαν άσπρα του γάμου κρίνα,
ολόιδια με κείνα
που είχε ονειρευτεί.

Πόσες καρδιές που γίνανε αναλαμπή κι αθάλη,
μας κάμανε μεγάλη
κάποια μικρή στιγμή,
κι αθόρυβα διαβήκανε απ’ της ζωής την άκρη,
χωρίς ν’ αφήσει δάκρυ
σε μάγουλο γραμμή.

Στη συνέχεια θέτουμε κάποιες ερωτήσεις π.χ.

Για ποιους μαγείρευε; Σε ποια εποχή θα μπορούσε να ζει;

Πώς θα ήταν το όνομά της; Γιατί είναι μόνη της; Της συνέβη ίσως κάποια άσχημη εμπειρία; Πώς άναψε η φωτιά στο μαγερειό της;Tι έκανε αφού έφυγε από το μαγερειό; Πού πήγε; Πώς συνέχισε τη ζωή της; Σας θυμίζει κάποιο γνωστό σας πρόσωπο; Θα μπορούσε να είναι συγγενής σας;Το σίγουρο είναι ότι θα δεχτούμε έναν καταιγισμό ιδεών-απαντήσεων. Σημειωτέον καμία δεν θεωρειται  λανθασμένη.Κατόπιν ζητάμε από τους μαθητές να αφηγηθούν τη δική τους εκδοχή που αφορμάται από το τραγούδι. Αφιερώνουμε  τον κατάλληλο χρόνο και στο τέλος απολαμβάνουμε τις ιστορίες τους!

Η Φατός, ο Ανδρέας,ο Μιχάλης Κ. και ο Αντώνης "μαγείρεψαν¨και σας σερβίρουν τις ιστορίες τους:  

  Ένα ταλέντο είχε  η Μαρία, να μαγειρεύει κάθε μέρα περνώντας ατέλειωτες ώρες στην κουζίνα, κάνοντας όλων των ειδών τα καλούδια. Ακόμα και όταν την εγκατέλειψε ο κυρ Στέλιος που τον αγαπούσε τόσο πολύ και πήρε όλη της την προίκα, εκείνη παρά τον πόνο και τη δυστυχία της συνέχιζε να μαγειρεύει .Σιωπηλή και φρόνιμη, δεν σταματούσε ούτε για λίγο. Σαν να ξεθύμαινε στα μαγειρέματα για τις συμφορές που τη βρήκαν. Πάντως τα μαγειρέματά της συνέχιζαν να είναι τα καλύτερα στο χωριό, αλλά κατά βάθος όλοι τη λυπούνταν και τη συμπονούσαν. Μια μέρα όμως ,μέσα στο καταχείμωνο, βλέπουμε καπνούς να βγαίνουν από το σπιτάκι της. Μέσα σε λίγα λεπτά το σπίτι είχε πνιγεί  στις φλόγες. Φέρναν όλοι κουβάδες με νερό από το πηγάδι, αλλά τίποτα. Η φωτιά  δεν έλεγε να σβήσει. Η Μαριώ ίσως ήταν ακόμη μέσα… ποιος ξέρει…

 Την επόμενη μέρα δεν είχαν μείνει παρά μόνο καμένα συντρίμμια και κατσαρόλες ,όλα μέσα στο χώμα και παντού μύριζε η κάπνα. Μπορούσες  σχεδόν ακόμα να μυρίσεις τα φαγητά και τις νοστιμιές της. Η Μαριώ όμως, πουθενά! Πολύ παράξενο… Λες και  το έκανε επίτηδες και εξαφανίστηκε από τούτο το χωριό ,σαν να μην υπήρξε ποτέ.

   Εάν  όντως έγινε έτσι, ίσως να έφυγε μακριά από τούτο τον τόπο, σε χώρες μακρινές, ίσως για να βρει τον κυρ Στέλιο ή για οτιδήποτε άλλο. Ποτέ δε θα μάθουμε. Τελικά ,ίσως να της βγει και σε καλό όλη αυτή η ιστορία. Εδώ πέρα ήταν φυλακισμένη και μίζερη, ενώ τώρα ίσως και να έχει βρει καινούριο ταίρι ή να ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο. Ποτέ δε θα μάθουμε τι πραγματικά έγινε. Άβυσσος η ψυχή της γυναίκας….

                                                         Μιχάλης Κάππας Γ2

                            Η ιστορία της Σμαράγδας

  Ήταν πολύ αδέξια από μικρή. Ακόμα θυμάμαι την ημέρα που την είχε βρει στο δρόμο ο άντρας μου και την έφερε στο σπίτι. Εκείνη την περίοδο ψάχναμε για μια δούλα να μας κάνει τις δουλειές και το ότι την βρήκαμε μας ήρθε κουτί! Μας είχε πει ότι οι γονείς της την είχαν παρατήσει εκεί λόγω φτώχειας. Σμαράγδα το όνομά της, ορφανό από 12 ετών και δούλα μέχρι 17 ετών.Της άρεσε πολύ να μαγειρεύει. Κάθε μέρα, όταν τελείωνε τις δουλειές του σπιτιού, πήγαινε στην κουζίνα και κλεινόταν εκεί για ώρες ατελείωτες. Όταν έβγαινε από εκεί, το αποτέλεσμα στο φαγητό ήταν εξαιρετικό, όμως στην κουζίνα τα πάντα λερωμένα και ακατάστατα. Ωστόσο, δεν βαριόταν, τα καθάριζε ξανά και ξανά μετά το φαγητό. Μόνο εκείνη την καταραμένη μέρα αφαιρέθηκε, επειδή εγώ της είχα πει να μου ράψει ένα φόρεμα και έτσι ήρθε στο δωμάτιό μου, έχοντας αφήσει το πετρογκάζ ανοιχτό. Εμείς όταν το καταλάβαμε, ήταν ήδη αργά. Η Σμαράγδα κατέβηκε κάτω για να δει τί γινοταν, διότι όλο τα σπίτι είχε αρχίσει να μυρίζει σαν κάτι να καίγεται. Ήταν η κουζίνα. Είχε ξεχάσει ανοιχτό το πετρογκάζ με το φαγητό από πάνω, και μια πετσέτα από δίπλα.Προσπαθήσαμε να την σταματήσουμε από το να μπει μέσα, όμως δεν μας άκουσε. Πίστευε ότι ήταν δικό της λάθος και όρμησε στις φλόγες προσπαθώντας να σβήσει τη φωτιά με ένα κουρέλι. Δεν πέρασε πολύ ώρα, ώσπου ένας δυνατός γδούπος ακούστηκε στο πάτωμα. Ήταν η Σμαράγδα που έπεσε από τον καπνό και τις αναθυμιάσεις. Για ώρα, κανείς δεν τολμούσε να μπει μέσα στις φλόγες. Όταν τελικά μπορέσαμε να σβήσουμε τη φωτιά, μπήκαμε μέσα και είδαμε την Σμαράγδα να είναι στο πάτωμα. Εκείνη τη στιγμή καταλάβαμε ότι η αγαπημένη μας Σμαράγδα, είχε χαθεί!

Φατμά Γιαρέμ Γ1

  Ήταν μια γυναίκα εξαιρετική νοικοκυρά. Ειδικότερα μαγείρισσα. Την περισσότερη ώρα της ημέρας την περνούσε στο μαγειρειό γιατί εκεί μέσα ένιωθε πως ήταν άνθρωπος χωρίς όρια. Αυτή η γυναίκα μου ήταν πολύ αγαπητή. Το όνομα της ήταν Ιωάννα. Αλλά επειδή την αγαπούσα πολύ την φώναζα Γιάννα. Πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο το οποίο έμοιαζε εποχής 17-18 αι. Όταν την ρωτούσα ποιο αγόρι θέλει πάντα έσκυψε το κεφάλι λέγοντας " δεν με θέλει κανένας". Κάποια μέρα δυστυχώς άκουσα πως έβαλε τέλος στο στην ζωή της. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν πως βαρέθηκε την μοναξιά της. Τελικά είχε βάλει φωτιά για να πάει στον ουρανό δίπλα στον θεό που πίστευε. Ήταν η μόνη κοπέλα που θα μπορούσα να πω πως αγάπησα. Φιλικά και μη.

Αντώνης Κανδής Γ2

  Κάποτε στη δεκαετία του ΄90 ζούσε μια γυναίκα που από μικρή της άρεσε η μαγειρική. Τη λέγανε Φιλίτσα. Ήταν χήρα, αφού ο άντρας της εδώ και πολλά χρόνια είχε πεθάνει. Ένα βράδυ αποφάσισε να μαγειρέψει ένα νέο φαγητό το οποίο είχε σκεφτεί η ίδια να το κάνει. Είχε ετοιμάσει όλα τα υλικά και τα είχε βάλει στην κατσαρόλα με το λάδι. Ξαφνικά αρχίζει μια καταρρακτώδης βροχή και η Φιλίτσα τρέχει γρήγορα να μαζέψει τα ρούχα που είχε απλώσει ξεχνώντας να χαμηλώσει τη φωτιά. Μάζεψε τα ρούχα όσο πιο γρήγορα μπορούσε αλλά τελικά δεν πρόλαβε. Η κουζίνα είχε αρχίσει να παίρνει φωτιά σιγά σιγά, αλλά όσο πήγαινε φούντωνε. Η Φιλίτσα πέταξε τα ρούχα κάτω και έτρεξε προς την κουζίνα να σβήσει τη φωτιά, αλλά δεν πρόλαβε. Η φωτιά ήταν τόσο πυκνή τόσο καπνό και πέθανε από ασφυξία.

Αντρέας Βισνιόβσκι

Ξέρω μια ιστορία που έχει τόσο νόημα που μοιάζει με μαγεία…

         Μια φορά και έναν καιρό γύρω στον 19^ο αιώνα ζούσε μία γυναίκα μόνη στην άκρη ενός χωριού. Ήταν νέα σε ηλικία, ανύπαντρη χωρίς παρηγοριά. Οικογένεια δεν υπήρχε και φίλες δεν είχε γνωρίσει ποτέ. Κλεισμένη στους τέσσερις τοίχους η μόνη της παρηγοριά ήταν το μαγείρεμα. Μαγείρευε με τις ώρες και στα πιάτα της σχηματιζόταν η ζωή της. Ήταν πάντα ανάλατα χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο, χωρίς άρωμα ούτε μυρωδιά.

          Πολλές φορές έκλαιγε τις νύχτες όταν το σκοτάδι της έπνιγε τα λόγια.  Κάθε μέρα που περνούσε ήταν όλο και πιο μονότονη. Όμως αυτή η γυναίκα ζούσε με μια ελπίδα. Μια φλόγα ότι θα ανάψει και θα βρεθεί ελεύθερη χωρίς περιορισμούς με κάποιον που θα την αγαπά.

          Αφού πέρασαν τα χρόνια και η γυναίκα είχε μεγαλώσει το όνειρο ήρθε, έστω και αργά!! Η φλόγα άναψε, το μαγειρειό καταστράφηκε. Η καρδιά της άναψε και εκείνη, φωτίστηκε το πρόσωπο της και τα μάτια της έγιναν σαν δυο κουταλιές μελιού.

         Η μαγειρική του καθενός είναι διαφορετική μα τα μπαχαρικά τα ίδια. Πρέπει να δοκιμάσεις τι θα βγει πριν το αφήσεις να καεί!!

 Κορίνα Ζήκα Γ2

                                                 Η αφήγηση είναι καθησυχαστική

"Λέμε ιστορίες στους εαυτούς μας  προκειμένου να βγάλουμε νόημα από τη ζωή.
Η αφήγηση είναι καθησυχαστική.Υπάρχουν μέρες που η ζωή μας είναι τόσο παράλογη,ώστε μας σακατεύει -τίποτα δε βγάζει νόημα μα οιιστορίες βάζουν  τάξη στον παραλογισμό"