Ραψωδία Ζ Έκτορας και Ανδρομάχη

Από τις ωραιότερες κατά τη γνώμη μου ραψωδίες της Ιλιάδας η Ζ.Παρουσιάζει μια τρυφερή  οικογενειακή σκηνή,μια σκηνή αποχαιρετισμού με βαθιά αντιπολεμικά μηνύματα.Μετά την ανάλυση της έρχεται -πάλι για μένα-μια από τις ωραίες στιγμές της εκπαιδευτικής διαδικασίας :Να παρουσιάσουν οι μαθητές δημιουργικές εργασίες ,έτσι ώστε να γίνει φανερό πώς οι ίδιοι προσέλαβαν το κείμενο.Είχαν λοιπόν  να επιλέξουν (ανάμεσα σε αρκετές επιλογές)  εκείνη την εργασία που τους άρεσε περισσότερο.Άλλοι επέλεξαν να ζωγραφίσουν μια σκηνή από τη ραψωδία.Άλλοι  επέλεξαν να γράψουν ως Ανδρομάχη στο ημερολόγιο της τις σκέψεις και τα συναισθήματά της για τον άνδρα της.

    Αγαπητό μου ημερολόγιο

 Οι μέρες εδώ στην Τροία  περνούν βασανιστικά και σε αιματηρό κλίμα. Καμία μάνα ,γυναίκα, κόρη δεν ξέρει αν μέχρι το τέλος της ημέρας θα είναι μάνα με δολοφονημένο γιο ,χήρα, ορφανή. Άσχημο πράγμα ο πόλεμος πράγματι .... Ανάμεσα σε δυο εχθρούς ,με το μίσος ,την εκδίκηση και την δίψα για θάνατο να κυριαρχούν, σφάζονται  παλικάρια άδοξα ,σε ματωμένο χώμα . Και να που και εγώ για ακόμη μια φορά ζω με πολλούς άλλους ανθρώπους Τρώες και Αχαιούς αυτό το φρικτό γεγονός . Χωρίς μάνα για παρηγοριά ,χωρίς πατέρα για αγάπη ,χωρίς αδερφό για συντροφιά... Ο μόνος που μου μένει είναι ο αγαπημένος μου άνδρας Έκτορας ο οποίος εξαιτίας των καμωμάτων του αδερφού του άδικα θα χάσει τη ζωή του .Αφήνοντας με μόνη μαζί με τον λατρεμένο μου Αστυάνακτα ,μόνη παρηγοριά και θύμηση του πατέρα του . Το τι με περιμένει αν ο μέγας Έκτωρ χαθεί και η Τροία πέσει στα χέρια των Αχαιών ,δεν το γνωρίζω σίγουρα . Όμως αυτό που γνωρίζω είναι ότι τίποτα δεν θα είναι όπως πριν . Το πρωί όταν ξυπνώ δεν θα ξαναέχω δίπλα μου έναν τόσο σπουδαίο άνδρα γεμάτη αγάπη και σεβασμό προς εμένα . Ποτέ δεν θα ξανά αντικρίσω τέτοια μάτια που όταν τα βλέπεις ξεπροβάλουν οι φλογερές αναμνήσεις των τόσων μαχών και ο ζήλος για την υπεράσπιση της πατρίδας .Ποτέ δεν θα ξανά δω τον Αστυάνακτα μου να γελάει και τα μάτια του να λάμπουν στην αγκαλιά του στοργικού πατέρα του . Ποτέ δεν θα ξανά νιώσω ,το απαλό άγγιγμα και το γλυκό φιλί του ανδρός μου ... Ποτέ δεν θα ξανά νιώσω ασφαλής . Γιατί θα είμαι μισή . Ένα κομμάτι του εαυτού μου θα πεθάνει μαζί του . Η χαρούμενη μου πλευρά θα σταματήσει να υπάρχει και θα ταξιδέψει στον Άδη μαζί του ... Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο

                                                   Έγραψε ως Ανδρομάχη η Μάνια Μανσούρ 

                                                       Ζωγραφιά της  Πόπης  Μάρκου

 

 Αγαπητό μου ημερολόγιο

 Όπως σου έχω ξανά αναφέρει, οι μέρες εδώ δεν είναι και πολύ εύκολες. Κάθε μέρα που περνάει  είναι πιο βασανιστική μόνο με την ιδέα, αν ο άνθρωπος που αγαπάς ζει ακόμα ή αν έχει πεθάνει. Μόνη σε αυτή την ζωή χωρίς οικογένεια, χωρίς γονείς, χωρίς την αγκαλιά και την συμπαράσταση της γλυκιάς μου μητέρας. Τον πατέρα μου και τα αδέρφια μου τα σκότωσε ο θειος Αχιλλέας, ενώ τη μητέρα μου την πήραν οι Αχαιοί ως δούλα, αλλά δίνοντας τους λάφυρα την άφησαν  να γυρίσει πίσω. Όμως εκείνη δεν άντεξε και πέθανε στο παλάτι μας. Οπότε αγαπητό μου ημερολόγιο μόνο τον γλυκό μου Έκτορα και τον μικρό μας Αντυάνακτα έχω σε αυτήν την ζωή. Έτσι αποφάσισα να πάω στα τείχη για να δω τι έγινε μετά τη μάχη που έχασαν οι Τρώες, με το άγχος και το φόβο να με πνίγουν. Γύρισα το κεφάλι μου και αντίκρισα τον Έκτορα. Ένοιωσα τόσο ευτυχισμένη και χαρούμενη, αλλά ταυτόχρονα και πολύ λυπημένη, διότι όταν ήρθε κοντά σε εμένα και το παιδί μας,  παρ' όλα τα επιχειρήματα και τις προσπάθειες να τον πίσω να μείνει εδώ μαζί μας και να μην πολεμήσει,  εκείνος επέλεξε να υπερασπιστεί την πατρίδα του. Με όλη την αγάπη που νοιώθουμε ο ένας για τον άλλο έπρεπε να το δεχτούμε. Έτσι αποχαιρετιστήκαμε  για μια τελευταία φορά και με δάκρυα στα μάτια έφυγε ο καθένας προς τον δρόμο του. 

                                            Έγραψε ως Ανδρομάχη η Ευαγγελία Μιχελάκη 

Ζωγράφισε ο Βασίλης Μαστόρος

 

Ανατρεπτική η επόμενη εκδοχή με μπόλικη φαντασία και εσάνς αστυνομικής πλοκής.Ηθικός αυτοργός ο Ηλίας Μαστρογιώργης 

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Πάλι δεν μπόρεσα να πω την αλήθεια στον Έκτορα. Δεν είμαι σίγουρη ακόμα αν πρέπει να μάθει την σχέση μου με τον Αχιλλέα. Ότι εγώ τον έβαλα να σκοτώσει τον πατέρα μου επειδή με πάντρεψε με τον Έκτορα. Την ίδια τύχη είχαν και τα δειλά αδέλφια μου. Δεν θέλησαν να με βοηθήσουν, όταν ο πατέρας μου με έδωσε σε αυτό το κτήνος τον Έκτορα, Μα δεν πειράζει. Η εκδίκηση θα έρθει σύντομα. Αυτός ο ευκολόπιστος Αχιλλέας στα αλήθεια  πίστεψε ότι τον αγαπώ. Ένα τσιράκι μου είναι και αυτός. Μόλις σκοτώσει τον Έκτορα θα γυρίσουμε μαζί στην Φθία και το πρώτο βράδυ που θα τον πάρει ο ύπνος πλάι μου με το κοφτερό μαχαίρι που μου χάρισε ο Δίας θα τον σκοτώσω. Θα πάρω τον γιό μου, τον γιό του Πρίαμου και όχι του Έκτορα ούτε του Αχιλλέα και θα πάμε να ζήσουμε μαζί ερωτευμένοι  χωρίς κανέναν να μας ενοχλεί η τουλάχιστον μέχρι ο Πρίαμος να καταλάβει πόσο σκύλα είμαι. Τότε αυτός θα γίνει το επόμενο θύμα μου...

Ζωγράφισε ο  Μάρτιν Φλάβιους  

.Η Ειρήνη Κώστογλου και η Ντανιέλα Λάμα παρουσίασαν ωραιότατα  δραματοποιημένη τη σκηνή.Δεν έχουμε βίντεο να το αποδεικνύει, αλλά έχουμε το κείμενο που διασκεύασαν:

Ανδρομάχη:  Έκτορα;; Τι κάνεις εσύ εδώ; Εσύ έπρεπε να είσαι στον πόλεμο!

Έκτορας :-Έπρεπε. Αλλά  ήρθα να σε χαιρετήσω, γιατί μπορεί να μην μπορέσω να  σε ξαναδω

Ανδρομάχη: Τι είναι αυτά που λες;

Έκτορας : Αυτό που άκουσες Ανδρομάχη μου!

Ανδρομάχη: Μείνε κοντά μου! Κοντά σε εμένα και τον γιο σου. Σε παρακαλώ… δεν έχω κανέναν! Μόνο εσένα. Τον πατέρα μου τον σκότωσε αυτός ο Αχιλλέας, που κακό χρόνο να έχει! Η μητέρα μου σκλάβα και τα αδέλφια μου νεκρά και αυτά. Μονάχα εσένα έχω και τον μονάκριβο γιο μας… Μην σκεφτείς εμένα! Σκέψου τον γιο μας .Αν πεθάνεις εσύ, θα πεθάνω και εγώ… μπορεί όχι σωματικά, αλλά ψυχικά …θα είμαι ένα τίποτα…

Έκτορας : Αχ Ανδρομάχη μου .... εσύ είσαι η γυναίκα της ζωής μου και σε θαυμάζω πολύ, αλλά πρέπει να θυσιαστώ για την πατρίδα .Δεν μπορώ να σε φανταστώ σκλάβα. Όμως ο γιος μας θα γίνει ένας γενναίος άνδρας και πολεμιστής καλύτερος από τον πατέρα του και ελπίζω να σε φροντίσει και να μην σε πληγώσει ποτέ…Αντίο αγαπημένη μου!

                                            Ζωγράφισε η Χαρούλα Κωνσταντά