Η Άννα του Κλήδονα:Αλλάζουμε το τέλος

Στο κείμενο του Διαμαντή Αξιώτη ¨Η Άννα του Κλήδονα" η ηρωίδα, η Άννα, μια καλόκαρδη  μεγαλοκοπέλα  έχει μείνει ανύπαντρη .Λίγο επειδή είναι ασχημούλα, λίγο που  μάλλον δεν έχει  προίκα, η επιθυμία της να ολοκληρωθεί μέσω του γάμου δεν πραγματοποιείται.  Εκείνη ωστόσο απτόητη συνεχίζει τις προσπάθειες της και καταφεύγει  σε  όλες τις μαγγανείες που θα αποκαλύψουν την τύχη της.Και για να μην τα πολυλογούμε η Άννα μας, αθώα και εύπιστη, γίνεται το εύκολο θύμα της φάρσας μιας παρέας αγοριών,φάρσας που όπως αποδείχτηκε είχε καταστροφικά αποτελέσματα...
 "Από Ξάνθη και Δράμα τη συμμάζευαν οι δικοί της, αργότερα.
    Όταν άρχισαν να τρέχουν το κατόπι της τα παιδιά."

Στο Β4 είπαμε να αλλάξουμε το τέλος της ιστορίας ,όπως έκανε η Μαρία –Ειρήνη Πη:

" -Ψωμάς Ψωμάς φώναξε η Άννα και τους ξύπνησε όλους. Η Άννα βρήκε μέσα στο ταψί με την στάχτη ψίχουλα από ψωμί και ξεσήκωσε όλη την γειτονιά με τις φωνές της ¨φούρναρης φούρναρης! Είναι ο γαμπρός φούρναρης.» Η Άννα ήταν πολύ χαρούμενη. Μέχρι το βράδυ είχαν χαρές και πανηγύρια, μουσική και χορό. Η μητέρα της Άννας τα είχε ετοιμάσει όλα. Καθώς περνούσαν οι ώρες ήρθε  η νύχτα και όλοι πήγαν στα σπίτια τους. Κοιμήθηκαν και ονειρεύτηκαν. Όλοι εκτός από την Άννα. Η Άννα ούτε κοιμήθηκε ούτε ονειρεύτηκε. Ετοίμασε την βαλίτσα της και έφυγε μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα. Από τότε δεν την ξαναείδε ποτέ κανείς στο χωριό. Κανείς δεν ήξερε τι απέγινε… αν παντρεύτηκε ή αν έκανε παιδιά…"

 

 

ή να αφηγηθούμε την ιστορία ως ώριμος αφηγητής ,όπως η  Άννα Σαββίνα Πατέρα

"Έρχεται συχνά στο μυαλό μου το περιστατικό με την Άννα... Τι ανοησίες κάναμε και εμείς τότε; Έπρεπε να ζητήσουμε στην Άννα έστω και ένα συγνώμη κι ας ήταν αργά, να ομολογήσουμε πως εμείς ρίξαμε τα ψίχουλα στην στάχτη της. Που να φανταστούμε και εμείς μικρά παιδιά τότε πως αυτή  η ανόητη πλάκα θα κατέληγε έτσι... Είμαι μετανιωμένος και οι τύψεις θα με ακολουθούν μια ζωή. Αχ και να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα σταματούσα τον Αναστάση, θα ζητούσα ένα συγνώμη και θα ομολογούσα. Δύσμοιρη Άννα! Καταστρέψαμε μια ολόκληρη ζωή, έναν θησαυρό, γιατί η Άννα ήταν ένας θησαυρός, ήταν τόσο αθώα και ευαίσθητη, τόσο αδύναμη και ευκολόπιστη. Το κατάλληλο θύμα!!!"

 και η Λάουρα Ραμόλλη:

¨ Έρχεται συχνά στο μυαλό μου το περιστατικό με την Άννα, κάθε βράδυ την βλέπω στα όνειρα μου , σε τι κατάσταση μπορεί να βρίσκεται τη στιγμή αυτή. Το έχω μετανιώσει πικρά. Επρεπε να της το είχαμε πει και να είχαμε ζητήσει συγγνώμη τη στιγμή που βλέπαμε ότι δεν ήταν καλά , ότι πήγαινε να τρελαθεί… Θα έκανα τα πάντα για  να γυρίσω τον χρόνο πίσω , σε εκείνη τη στιγμή που το σκεφτήκαμε… Μακάρι να λέγαμε όχι. Πού να ξέραμε όμως πού θα κατέληγε…"