Με φαντασία και λόγο: Το αλφαβητάρι της δικής μας εφηβείας

Προετοιμάζοντας τη συνάντηση του τμήματος Β3 με τη συγγραφέα του βιβλίου "Η αλφαβήτα της εφηβείας¨ Μάγια Δεληβοριά, διαβάσαμε στην τάξη το βιβλίο

συζητήσαμε,δραματοποιήσαμε,παρακολουθήσαμε αποσπάσματα από θεατρικές παραστάσεις βασισμένες στο βιβλίο και στη συνέχεια οι μαθητές διάλεξαν ένα γράμμα και μίλησαν για τη δική τους εφηβεία και ΄για ό,τι τους καίει!Ας διαβάσουμε τι έγραψαν:

Α

Άγχος! Ένα όχι και τόσο πολύ καλό συναίσθημα για μένα. Διαγωνίσματα, όταν περιμένεις τα αποτελέσματα από ένα τεστ και πολύ περισσότερο όταν είναι να γράψεις, εξετάσεις, καθηγητές, αυστηροί και καλοί. Το άγχος μου για διάφορα άσκοπα πράγματα, που δεν χρειάζεται να αγχωθείς, μα…! Τέλος πάντων! Αγχώθηκα!

Ειρήνη Κωτάκη

Ήμουνα ανάμεσα σε αρκετές λέξεις για να γράψω αυτό που με απασχολεί όμως τελικά κατέληξα στο άγχος. Σε οποιαδήποτε ηλικία έχεις άγχος ο κάθε ένας το παθαίνει για διαφορετικούς λόγους. Αγχώνομαι πολύ όταν γράφουμε διαγωνίσματα και φοβάμαι μην τα ξεχάσω ή άμα κάτι δεν διάβασα τόσο καλά όσο έπρεπε. Όταν παίρνουμε τα αποτελέσματα στις εξετάσεις. Και όταν έχω αφήσει τα μαθήματα για το τέλος με αποτέλεσμα να με πιάνει αυτό το βαρύ συναίσθημα μήπως δεν τα προλάβω...

Ελευθερία Κυπραίου
Αδέρφια

Έχω την τύχη να υπάρχουν άλλα δύο παιδιά στην οικογένειά μου, τα αδέλφια μου. Ο Γιώργος που είναι 21 ετών και η Σοφία που είναι 12. Ο “ μεγάλος” σπουδάζει στην Λάρισα και τον βλέπω μόνο στις διακοπές. Τα χρόνια που ήμασταν όλοι μαζί περνούσαμε καταπληκτικά, γιατί είναι υπομονετικός, εφευρετικός και με πολύ χιούμορ. Η αδελφή μου είναι η παρέα μου. Mαζί παίζουμε, με βοηθάει, όταν φτιάχνω γλυκά, με συμβουλεύεται για τις απορίες της στα μαθήματα και βγαίνουμε βόλτα για βάφλες. Αγαπιόμαστε και οι τρείς πολύ και δεν θα μπορούσα να μας φανταστώ αλλιώς.

Ραφαηλία Καραδήμου Β2

Αυτοτραυματισμός.

Αυτοτραυματισμός...δύσκολο θέμα..Μια λέξη, χιλιάδες συναισθήματα..Θυμός κ' μίσος, πολλές χαμένες ζωές. Όλοι κάποια στιγμή σκεφτήκαμε ότι δεν μας αξίζει η ζωή, ότι όλοι και όλα θα ήταν καλύτερα χωρίς εμάς, εάν δεν είχαμε γεννηθεί ποτέ. Θα ήθελα να πω κάτι σε όλα τα κορίτσια-αγόρια που κάνουν κακό στον ίδιο τους τον εαυτό. Χαρακώματα, δάκρυα, χάπια, αυτοκτονίες...χαμένες ζωές άδικα. Πραγματικά πιστεύεις ότι αυτό είναι η λύση; Λύση είναι το να πεθάνεις; Λύση είναι να πληγώνεις τον εαυτό σου; Οτιδήποτε και αν σε πλήγωσε πρέπει να σταθείς δυνατός-η και να το ξεπεράσεις. Και φυσικά τώρα κάποιοι-ες λένε "Όχι δεν είμαι δυνατός-η. Δεν μπορώ." Πίστεψε επιτέλους στον εαυτό σου! Μην αφήνεις κάποιους να σε μειώνουν! Δείξε τους ποιος-α είσαι! Είστε 12-18 χρονών και όταν πληγωθείτε, νομίζετε ότι ήρθε η συντέλεια του κόσμου κι αμέσως αρχίζετε "Θέλω να πεθάνω.", "Γιατί να ζω πια;", "Κανείς δεν με θέλει, κανείς δεν ενδιαφέρεται.". Είσαι πολύ μικρός-η για να μιλάς έτσι..και δεν είμαι ούτε μεγαλύτερη, ούτε καλύτερη, τα έχω πει και εγώ και εγώ έχω περάσει αυτή τη φάση.. Αλλά και πάλι είσαι πολύ μικρός-η.. Δεν έχεις δει ακόμα τις δυσκολίες της ζωής! Τις πραγματικές δυσκολίες. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να κάνεις κακό στον εαυτό σου! Μην βλέπεις μόνο την κακή/άσχημη πλευρά της ζωής.. Κοίτα λίγο και την ωραία πλευρά. Η οικογένειά σου, οι φίλοι σου. Σκέψου πόσο θα στεναχωρηθούν αν πάθεις κάτι. Όταν καταλάβεις πόσο ωραία πράγματα υπάρχουν γύρω σου, δεν θα σε νοιάζουν αυτά που σε πληγώνουν. Τουλάχιστον όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό. Πάντα υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει κάτι που να σε κάνει ευτυχισμένο-η. Βρες το. Μην σκέφτεσαι συνέχεια τα άσχημα, αυτούς-αυτά που σε μειώνουν, που σε κάνουν να νιώθεις απέχθεια για τον εαυτό σου. Χαμογέλα γιατί αυτό αξίζει. Όχι να γελάς μόνο στο πρόσωπο... Χαμογέλα και στην ψυχή σου. Διώξε από δίπλα σου χαλάνε την διάθεση και το χαμόγελο. Νιώσε καλά με τον εαυτό σου. Μην ακούς τα κακά λόγια και την κριτική των άλλων. Πάντα θα κρίνουν... Αυτό είναι το μυστικό. Ίσως μετά από όλα αυτά ακόμα συνεχίζεις να κάνεις ότι και στο παρελθόν...Εσύ χάνεις όμως.. Διάλεξε, θα συνεχίσεις να έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση, να μειώνεις τον εαυτό σου και να ασκείς έντονη αυτοκριτική καταστρέφοντας τον εαυτό σου, με σημάδια που θα σε συνοδεύουν για το υπόλοιπο της ζωής σου, απλά για να εκτονωθείς και να ανακουφιστείς; Ή θα ζήσεις την μία ζωή που σου προσφέρθηκε στο έπακρον; Μάθε να ονειρεύεσαι μόνο τότε θα μάθεις να ζεις.

Άννα-Μαρία Καλαμπάκα

   Β όπως βιβλία
Τα βιβλία είναι η καθημερινή συντροφιά του κάθε εφήβου καθημερινά συναναστρέφεται με αυτά στο σχολείο πας με μία τσάντα γεμάτη από βιβλία έπειτα από το σχολείο φροντιστήρια γερμανικά γαλλικά μαθηματικά και τα σχετικά και εκεί αλλά κάπου στα 15 βιβλία ακόμα και στο σπίτι όπου και να γυρίσει και να κοιτάξεις θα δεις βιβλία στη βιβλιοθήκη στο γραφείο στο σαλόνι στο δωμάτιο ακόμα και στην τουαλέτα καμιά φορά μπορεί να βρεις βιβλία και το χειρότερο από όλα αυτά τα βιβλία περιέχουν άπειρες ασκήσεις ασκήσεις που καθηγητές σε βάζουν να λύσεις εσύ βαριέσαι και σιγά-σιγά αρχίζεις και να τα σιχαίνεσαι μπουχτίσαμε πια από βιβλία.
                                                                                           Χρήστος Κώστογλου

   Το σκίτσο είναι της Μάρθας Καρατζά

Γ = Γονείς

Γονείς....στην εφηβεία τους βλέπουμε ως εχθρούς. Σαν να είναι οι κακοί της ιστορίας, όχι ότι εμείς πάμε πίσω. Πείσμα στο πείσμα , κόντρα στη κόντρα , καταλήγει το σπίτι να γίνεται πεδίο μάχης !! Η μαμά, συνήθως, να φωνάζει, ο έφηβος να φωνάζει περισσότερα και να χτυπάει τις πόρτες και ο μπαμπάς στο ρόλο του διαιτητή να προσπαθεί να ηρεμήσει την κατάσταση. Όμως, πάρα τις φωνές, παρά τα λόγια που λέτε ο ένας στον άλλον και τα μετανιώνετε το επόμενο δευτερόλεπτο, ούτε ο γονέας μπορεί να φανταστεί τη ζωή του χωρίς το παιδί του αλλά ούτε και εμείς τη δική μας χωρίς τους γονείς μας. Όσο και αν μας εκνευρίζουν, όσο και αν νομίζουμε ότι είναι εναντίον μας, εκείνοι κάνουν ότι νομίζουν πως είναι το καλύτερο για εμάς. Ό,τι κάνουν , το κάνουν με καλή πρόθεση. Πολλές φορές γίνονται υπερπροστατευτικοί με σκοπό να μας αποτρέψουν από τις, κατά τη γνώμη τους, λάθος επιλογές. Όλα αυτά δείχνουν πόσο μας νοιάζονται και πόσο μας αγαπάνε !! Και εμείς αυτό πρέπει να το αναγνωρίζουμε και να το εκτιμάμε γιατί, όσο θλιβερό και αν είναι, κάποια στιγμή θα τους χάσουμε και τότε θα καταλάβουμε ότι αυτοί ήταν οι μόνοι άνθρωποι που θα έκαναν και που όντως έκαναν τα πάντα για εμάς . Για αυτό να το σηκώνουμε όταν στο τηλέφωνο βλέπουμε το "Μαμά" ή "Μπαμπάς" και να μην είμαστε απότομοι. Να μην δυσανασχετούμε κάθε φορά που ακούμε αυτό το "Πάρε ζακέτα...κάνει κρύο έξω" πριν βγούμε από το σπίτι. Να τους λέμε λίγο πιο συχνά ότι τους αγαπάμε, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Να εκτιμάμε τον καθημερινό αγώνα που δίνουν για εμάς. Να μην θεωρούμε ότι θα είναι πάντα κοντά μας γιατί....δεν θα είναι !!

Δέσποινα Κώτση

Διακοπές

Άντε ακόμα μία εβδομάδα....7 μέρες τι είναι 7 μέρες για το Πάσχα μπροστά σε τόσους μήνες. Θα περάσουν γρήγορα και θα κλείσουμε και μετά..... ξεκούραση, ύπνος και διασκέδαση. Όχι μόνο για εμάς αλλά και για τους καθηγητές. Μετράμε αντίστροφα μέχρι να κλείσουμε και μετά τέρμα το άγχος και η πίεση για το πώς θα ξυπνήσω αύριο 7:30 η ώρα τι ώρα θα κοιμηθώ ποτέ θα κάνω επανάληψη. Τα γνωστά αλλά μετά μόλις τελειώσουμε τα ξεχνάμε όλα.

Ελευθερία Κυπραίου

Έρωτας Για μένα είναι ένα συναίσθημα που το νιώθει ο κάθε άνθρωπος. Είναι να αγαπάς κάποιον τόσο πολύ και να μην μπορείς να κάνεις ούτε ένα λεπτό μακριά του. Να τον σκέφτεσαι όπου κι αν είσαι. Όταν τον βλέπεις, να λάμπει το πρόσωπο σου από χαρά. Είναι ωραίος ο έρωτας. Όμως όταν μια μέρα χωρίσεις, θα είσαι λυπημένη, θα σου ραγίσει η καρδιά. Λουσίντα Κοτσάκι

Εφηβεία:Εμείς τα παιδιά στην εφηβεία έχουμε πολύ περίπλοκα συναισθήματα.Θέλουμε να μας νοιάζονται να μας δίνουν σημασία. Τώρα είμαστε χαρούμενοι μετά από λίγο είμαστε λυπημένοι. Κλαίμε πολλές φορές με το παραμικρό μόνοι μας στο δωμάτιο μας .Δεν μιλάμε σε κανέναν δεν εμπιστευόμαστε κανέναν. Πολλές φορές έχουμε κατάθλιψη και θέλουμε να χαρακωθούμε να πέσουμε από κάποιο ψηλό κτήριο ή γενικά να πεθάνουμε. Νιώθουμε μόνοι λες και δεν έχουμε κανέναν, λες και δεν μας αγαπάει κάνεις. Νομίζουμε όλοι ότι ζούμε σε έναν ξεχωριστό κόσμο και ότι δεν μας καταλαβαίνει κανείς. Νιώθουμε άσχημα με τον εαυτό μας. Υποφέρουμε από έρωτα. κλαίμε αν ένα αγόρι ή ένα κορίτσι δεν μας θέλει, αλλά κανένας έφηβος δεν μπορεί να δει την πραγματικότητα. Παιδάκι μου ναι εσύ .. εσύ που είσαι ακόμα στα 13 και έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου και κάθεσαι υποφέρεις χαρακώνεσαι, κλαις ,κλείνεσαι σε όλους, ακούς καταθλιπτική μουσική και νευριάζεις με το παραμικρό ξύπνα!Αν έχασες έναν φίλο, θα βρεις άλλον και ίσως και καλύτερο από αυτόν που είχες και όσον αφορά τα αγόρια και τα κορίτσια ξεστραβώσου και δες καθαρά!Δεν θα παντρευτείς το αγόρι ή το κορίτσι που ερωτεύτηκες στα 10 ή στα 15.Χαλάρωσε.Θα πληγωθείς άπειρες φορές, αν και δεν αξίζει.
Σαββίνα Κουλόλι

Ζωή μια τόσο μικρή λέξη, αλλά με μεγάλη σημασία. Κάθε μέρα γεννιέται μια ζωή και άλλες φορές χάνεται άλλη μία. Ναι, ναι είναι ωραία όλα αυτά, αλλά τι είναι για τους έφηβους η ζωή; Πολλοί στην εφηβεία δε σκέφτονται πολύ για εκείνη, απλώς προσπαθούν να περάσουν κάθε μέρα χωρίς να βαριούνται. Δεν υπενθυμίζουν στον εαυτό τους ότι είναι ένα δώρο ,αλλά προσπαθούν να κάνουν τα πιο επικίνδυνα πράγματα τώρα επειδή τους λένε: Έλα, μόνο μια φορά ζούμε» Ναι, αυτή είναι η δικαιολογία για όλες τις τρέλες και τις αγωνίες που περνάνε οι γονείς. Αλλά υπάρχουν και άλλοι που επιλέγουν να πάρουν την ίδια τους τη ζωή χωρίς να σκεφτούν ότι έτσι ραγίζουν την καρδιά των ανθρώπων που τους αγαπάνε. Και όταν γιατί; Γιατί το έκανε αυτό; Ε..ήταν στην εφηβεία λένε. Μόνο η εφηβεία φταίει; εμείς τριγύρω τι κάνουμε; Έχουμε κλείσει τα μάτια μας και βλέπουμε μόνο το συμφέρον μας. Μια μόνο συμβουλή από μια συνομήλικη. Να την εκτιμάτε τη ζωή. Είναι ένα δώρο που σας έδωσε ο Θεός. Κι αν νιώθετε ότι πνίγεστε αφήστε κάποιον άλλον να σας τραβήξει –γονιό, φίλο, κάποιον που εμπιστεύεστε. Και να θυμάστε ότι η ζωή είναι ωραία!

Τζέσικα Λάμσια

Ήττα:Η λέξη αυτή απασχολεί όλες τις ηλικίες.Τα μικρά παιδιά θεωρούν ότι ηττήθηκαν όταν έχασαν στο κρυφτό ενώ τα παιδιά στην εφηβεία θεωρούν ήττα τον χωρισμό με το αγόρι/κορίτσι τους.Οι μεγάλες ήττες όμως επισκέπτονται τους ενήλικες.Οι ενήλικες πιστεύουν ότι χάνουν όταν απολύονται από την δουλειά τους,όταν δεν έχουν χρήματα να θρέψουν την οικογένεια τους και όταν το παιδί τους πάρει λάθος δρόμο.Συμπερασματικά η σημασία της λέξης αυτής προκαλεί πόνο,στεναχώρια και απόγνωση στο άτομο που την βιώνει. Ιωάννα Μαραβέλια

Ήττα:Την ήττα την έχουν νιώσει και πάθει πάρα πολλά παιδιά. Η ήττα είναι σαν μια μικρή κατάθλιψη διότι έχασες ένα αγώνα η παιχνίδι. Εγώ προσωπικά νιώθω πως είμαι κατώτερος από τον αντίπαλο μου .Επίσης νευριάζω διότι νομίζω ότι εγώ φταίω και ότι είμαι ανίκανος.
Χάρης Μαραβέλιας

Θυμός:Ο θυμός είναι ένα συναίσθημα το οποίο σε κάνει να βράζει όλο σου το σώμα.Ο θυμός πάει παρέα με την ζήλια και είναι ανυπόφορος.Όμως υπάρχει και μόνος του και θα υπάρχει για πάντα επειδή όλοι νευριάζουμε για μικροπράγματα. Για παράδειγμα η κοπέλα στο αγόρι της λέει "γιατί δεν μιλάς σε εμένα και μιλάς σε αυτήν;". Άλλο παράδειγμα είναι όταν η μητέρα σου λέει "πάλι έγραψες πιο χαμηλό βαθμό από τον Νίκο!" αλλά όταν της λες ότι έγραψες καλύτερα από τον Παύλο λέει:"δεν με νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι εσύ με νοιάζεις!"και πολλά άλλα που είναι ασήμαντα αλλά μπορούν να δημιουργήσουν μεγάλους καβγάδες ανάμεσα στους ανθρώπους.

Χάρης Μαραβέλιας

Θ= Θάνατος

Νύχτα, Σκοτάδι, Θάνατος... είμαστε στα πάνω μας, δεν μπορείτε να πείτε ;! Λένε ότι οι έφηβοι δεν φοβούνται τον θάνατο...ότι τους αρέσει να "φλερτάρουν" μαζί του! Αυτό όμως που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι δεν φοβούνται τον δικό τους θάνατο. Τι γίνεται όμως όταν έρθει ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου; Δεν μιλάω για τον θάνατο του αγαπημένου σου ηθοποιού ή του αγαπημένου σου τραγουδιστή, γιατί αυτό το ξεπερνάμε σχετικά εύκολα. Τι γίνεται όμως όταν ο θάνατος χτυπήσει την πόρτα στο σπίτι μας , στην οικογένεια μας ;; Αυτό δεν μπορούμε να το ξεπεράσουμε ποτέ ότι και να λένε ! Απλά... μαθαίνουμε να ζούμε με αυτό. Όπως συνηθίσαμε την παρουσία του προσώπου που χάσαμε έτσι θα συνηθίσουμε και την απουσία του . Το χειρότερο όμως δεν είναι η απουσία του στη ζωή σου όσον αφορά την υπόσταση του.. υπάρχουν και φωτογραφίες ! Το χειρότερο είναι να νιώθεις ότι δεν είναι πια δίπλα σου ψυχικά. Να νιώθεις ότι δεν είναι δίπλα σου, να ξέρεις ότι δεν πρόκειται να τον ξανακούσεις ποτέ ξανά , ότι δεν πρόκειται να του ξαναμιλήσεις γιατί....πιστεύεις ότι δεν θα σε ακούσει ! Και αυτό σε κάνει να λυπάσαι και να βυθίζεσαι στη θλίψη. Και δεν έχεις και άδικο. Όμως πρέπει να μάθεις να χαμογελάς όσο δύσκολο και αν είναι γιατί αυτοί που έχασες σίγουρα δεν θα ήθελαν να σε βλέπουν να κλαις και να στεναχωριέσαι εξαιτίας τους.

Πρέπει επίσης να μάθουμε να ξεχωρίζουμε και καταστάσεις. Αν κάποιος πεθάνει νέος, χωρίς να έφταιγε σε κάτι ,τότε ναι, είναι άδικο. Όταν όμως είναι μεγάλος, έχει ζήσει τη ζωή του , είναι ευτυχισμένος και γεμάτος, το μόνο που έχει να περιμένει είναι ο θάνατος. Τότε δεν μπορούμε να πούμε ότι ήταν άδικο γιατί...ήρθε η ώρα του όπως και όλων μας κάποια στιγμή. Επίσης αν κάποιος είναι άρρωστος , είτε νέος, είτε γέρος είναι άδικο να φύγει εξαιτίας μια ασθένειας! Όμως σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να σκεφτόμαστε ότι αυτός ο άνθρωπος τυραννιόταν και ότι επιτέλους γαληνέψει η ψυχή του. Φυσικά και θα μας λείψει, φυσικά και θα στεναχωρηθούμε αλλά στο τέλος θα καταλάβουμε ότι ήταν καλύτερα έτσι . Πρέπει να το καταλάβουμε !!

Είπα πολλά τελικά ε ;;

Δέσποινα Κώτση

Θάνατος

Είναι πολλές φορές που βρίσκεις τον θάνατο άδικο, που τον κατηγορείς και τον βρίζεις, γιατί σου κλέβει έτσι απλά τους ανθρώπους που λατρεύεις. Είχε ακόμα χρόνια να ζήσει, λες και έτσι ξαφνικά όλα τούτα τα χρόνια μηδενίστηκαν. Και αυτός φεύγει για κάπου αλλού και εσύ αναρωτιέσαι που πάει, αν είναι καλά, αν θα τον δεις κάποτε ξανά. Αλλά μάτια μου, μέσα σε αυτή τη δυσκολία, σκέψου απλά αυτόν τον άνθρωπο. Νομίζεις πως θα 'θελε να είσαι δυστυχισμένος; Νομίζεις πως θα 'θελε να βλέπει τα δάκρυά σου κάθε μέρα; Σκέψου πως νιώθει αυτός ο άνθρωπος που ξέρει πως βασανίζεσαι εξαιτίας του, πως πονάς για εκείνον. Και ξέρεις πότε θα χαμογελάσουν ξανά; Ναι, πότε θα σχηματίσουν εκείνο το όμορφο χαμόγελο που θυμάσαι; Όταν εσύ χαμογελάσεις. Κάνε τους περήφανους λοιπόν και όταν νιώσεις πως σου λείπουν, κλείσε τα μάτια και ψάξε τους μέσα σου. Σίγουρα θα τους βρεις αφού από εκεί δεν έφυγαν ποτέ.

Άννα-Μαρία Καλαμπάκα

Ι
Κ

Κ για το... κλάμα

Όλοι μας κλαίμε... παραδεχτείτε το ! Εάν πει κάποιος ότι δεν κλαίει ποτέ ψεύδεται ! Μπορεί να κλαίμε για διάφορους λόγους. Είτε από χαρά , είτε από λύπη. Ο καθένας κλαίει για τους δικούς του προσωπικούς λόγους. Όσον αφορά εμένα είμαι πολύ ευσυγκίνητη μια κλαίω πολύ εύκολα. Με ταινίες, με τραγούδια, με βιντεάκια, ίσως ακόμα και με φωτογραφίες. Αρκετές είναι και οι φορές που έχω κλάψει από τα νεύρα μου , το άγχος μου και την πίεση που δέχομαι ! Παράξενο ;;; Κι όμως !! Άλλες φορές πάλι, κλαίω χωρίς να ξέρω το γιατί ή και χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος . Αλλά δεν είναι κακό....για εμένα το κλάμα είναι εκτόνωση .

Δέσποινα Κώτση

Κ όπως κοινωνικοποίηση: Κατά τη διάρκεια της εφηβείας κάθε παιδί πρέπει να κοινωνικοποιείται πρέπει να κάνει καινούργιους φίλους και να γνωρίσουν καινούργια παιδιά αυτό συχνά γίνεται αλλά κάποια παιδιά παραμένουν στις παλιές τις παρέες κάποια άλλα κλείνονται στον εαυτό τους και συχνά πέφτουν σε κατάθλιψη κατά τη γνώμη μου κάθε παιδί πρέπει να κοινωνικοποιείται κατά τη διάρκεια της εφηβείας και να κάνει καινούργιες φιλίες και νέες παρέες διότι τα παιδιά που δεν γίνεται κοινωνικοποιούνται πέφτουν συχνότερα θύματα bullying επιπλέον κατά τη διάρκεια της εφηβείας εμφανίζονται πάρα πολλά προβλήματα και κάθε παιδί χρειάζεται κάποιον φίλο του ή κάποιο πρόσωπο που να εμπιστεύεται για να τα εκφράσει και να τα επιλύσουν μαζί.
Χρήστος Κώστογλου

Λ
Μ

Μαρτύρια ενός εφήβου

Πιστέψτε με δεν είναι και το καλύτερο να είσαι έφηβος. Ειδικά όταν γυρίζεις από το σχολείο κουρασμένος και μετά πρέπει να φας και να πας σε φροντιστήρια. Αμέσως μετά ακολουθεί η προπόνηση που είναι η μόνη ώρα που μπορεί να εκτονωθεί ένας έφηβος. Μετά, μαντέψτε, έχουμε ξανά σχολείο και αρχίζει από την αρχή αυτό το μαρτύριο σε σημείο που να λες από μέσα σου «Πότε θα τελειώσει;» αλλά δεν τελειώνει ποτέ. Το χειρότερο στο σχολείο βέβαια είναι ορισμένοι καθηγητές και τα μαθήματα που διδάσκεσαι… Υπάρχουν κάποια που δεν καταλαβαίνεις τίποτα από όσα λέει η καθηγήτρια και για να το πω στη γλώσσα του εφήβου «βαριέσαι που ζεις»

Σούλη Κουλλόλι

Μαχητές
Είναι όσοι έχουν στόχο στη ζωή τους να παλέψουν για να καταφέρουν το καλύτερο.Παλεύουν για να ζήσουν και να κατακτήσουν τη ζωή. Μαχητές,είναι τα παιδιά που κάθε ώρα και και κάθε λεπτό, παλεύουν με τον χειρότερο εχθρό.Την "Αρρώστεια".Και δεν ξέρουν τι σημαίνει φόβος ,γιατί δεν φοβήθηκαν λεπτό!! Μαχητές είναι και οι αθλητές.Μάχονται για να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα , γι'αυτούς και την ομάδα τους .Μαχητές είναι,και οι γονείς που μάχονται για να μας φέρουν στη ζωή και να προσφέρουν το καλύτερο στην οικογένειά τους.Μαχητές επίσης , είναι και οι καθηγητές ,οι οποίοι μάχονται σκληρά κάθε μέρα για να μας διδάξουν με τις πολύτιμες γνώσεις τους και να μας κάνουν χρήσιμους ανθρώπους αύριο στην κοινωνία!
Σοφία Κρητικού

Ν
Νύχτα:Εδώ ανοίγει ένα μεγάλο κεφάλαιο για τους εφήβους.Την ημέρα όταν ακόμα ο ήλιος λάμπει βλέπεις παντού ανάμεσα στα παιδιά χαμόγελα και ακούς γέλια.Όταν όμως ο ήλιος δύσει και οι έφηβοι βρίσκονται σε έναν χώρο μόνοι τους νιώθουν ελεύθεροι να αντιδράσουν χωρίς την μάσκα "του χαρούμενου παιδιού "που φορούν όλη μέρα.Κάθε έφηβος εκτονώνεται με διαφορετικό τρόπο. Ο ένας κλαίει,ο άλλος φωνάζει και ο άλλος απλά κοιτάει το ταβάνι προσπαθώντας να ηρεμήσει.Όταν καταφέρει να ηρεμήσει και βέβαια δεν κοιμάται ξενυχτάει ελπίζοντας να του συμβεί κάτι συναρπαστικό την επόμενη ημέρα.Οι νύχτες για τους εφήβους είναι δύσκολες .Πώς άραγε θα περάσουν οι νύχτες από εδώ και πέρα;
Ιωάννα Μαραβέλια

Ξ
Ο

Οικογένεια είναι η βασική ομάδα της κοινωνίας που όλοι θέλουν και χρειάζονται. Υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν οικογένεια. Κάποιοι άλλοι τους κοροϊδεύουν και κάποιοι τους βοηθάνε …Όταν είσαι με την οικογένεια περνάς πάντα ωραία, επειδή ξέρεις ότι όλοι σε αγαπάνε. Όταν λέω οικογένεια ωραία, δεν εννοώ μόνο τους γονείς, τις αδερφές και τα ξαδέρφια μου, αλλά και την τάξη μου και τους καθηγητές που όσο και να τους μισώ, πάλι θα τους αγαπώ. Έρα Λίτσι

Πίεση: Γενικά τους τελευταίους μήνες όλοι είμαστε πιεσμένοι. Όλοι οι καθηγητές μας λένε να διαβάζουμε ακόμα πιο πολύ επειδή οι εξετάσεις είναι κοντά. Στα φροντιστήρια μας λένε να βάλουμε όλα τα δυνατά μας επειδή στο τέλος έχουμε πάλι διαγωνίσματα και τεστ. Ο καθένας ξεχωριστά μας λέει να διαβάζουμε μόνο για το δικό του μάθημα. Στο τέλος δεν μας μένει χρόνος για τίποτα. Μπορεί κάποιος να πει ότι δεν είναι πίεση αυτή σιγά μόνο να διαβάζουμε έχουμε. Δεν λέω, άλλοι περνάνε πιο δύσκολα, αλλά εμένα αυτό με αγχώνει τώρα. Στο μέλλον μπορεί να με απασχολήσει κάτι άλλο. Όλοι περιμένουν πολλά από εμας λες και εμείς δεν θέλουμε να ξεκουραστούμε λίγο. Αλλά η δικαιολογία όλων είναι "Μην ανησυχείς όταν θα δεις τους βαθμούς σου θα πεις ότι άξιζε τον κόπο". Συμφωνώ ότι όταν πέρνεις τα αποτελέσματα τότε ηρεμείς αλλά μην συζητήσουμε για το άγχος που βιώνουμε μέχρι να φτάσουμε εκεί. Τουλάχιστον παρηγορούμε τον εαυτό μας λέγοντας ότι το καλοκαίρι είναι κοντά!😊 Τζέσικα Λάμσια

                                                                        Ρ
Ρατσισμός
Πολλά παιδιά βιώνουν καθημερινά ρατσισμό από άτομα που νομίζουν πως είναι καλύτερα .Όμως δεν έχουν αναρωτηθεί ποτέ για τον άλλο.Πως νιώθει όταν τον κοροϊδεύουν,για το χρώμα του , την χώρα του, τον τρόπο που ζει!!Τι διαφορετικό έχει από εμάς; Κανένας άνθρωπος δεν έχει ψάξει βαθύτερα το νόημα της λέξης .Μπορεί αυτά τα παιδιά να έχουν κάτι ξεχωριστό, αλλά να μην τους δίνεται η ευκαιρία να προσπαθήσουν να το δείξουν .Πρέπει λοιπόν να τους στηρίξουμε και ν' αναρωτηθούμε αν εμείς, πηγαίναμε στην Χώρα τους πως θα νιώθαμε; Σίγουρα διαφορετικοί! Ίσως να μετανιώναμε τότε που τους κοροϊδεύαμε και να τους δίναμε μια δεύτερη ευκαιρία.Βέβαια , μπορεί να είναι και αργά, αλλά αν πραγματικά προσπαθήσεις, μπορεί να γίνετε και οι καλύτεροι φίλοι, να σε στηρίζει περισσότερο από ότι τον στήριζες εσύ όταν πρωτοήρθε . Μπορεί να τα ξέχασε όλα αυτά , αλλά εσύ σίγουρα δεν ξεχνάς και θα ήθελες να μην το είχες κάνει ποτέ!!
                                                                                                    Σοφία Κρητικού

                                                                        Σ

Σ= Σκοτάδι

Ίσως φαίνεται παρόμοιο με τη Νύχτα της Ιωάννας , όμως κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσουμε και για αυτό. Να μιλήσουμε για το σκοτάδι που μας τρομάζει όχι μόνο στον ουρανό αλλά και μέσα μας. Όλοι μας νιώθουμε ή έχουμε νιώσει κάποια στιγμή αυτό το σκοτάδι. Και αν δεν τι έχουμε νιώσει δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Απλώς... κάποιοι το ελέγχουμε και κάποιοι άλλοι ελεγχόμαστε από αυτό. Μας κατακλύζει. Νιώθουμε ότι δεν υπάρχει ελπίδα, όμως πρέπει να παλέψουμε γιατί κάπου, στην άκρη του τούνελ θα βρούμε αυτό το φως που όλοι ψάχνουμε στη ζωή μας. Αυτό το φως που θα μας γλυτώσει από το σκοτάδι μας. Αν όμως δεν παλέψουμε για να το βρούμε, δεν θα έρθει μόνο του και τότε θα βυθιστούμε...Για αυτό δεν θα καταλάβει κανείς ποτέ ότι....λατρεύουμε τη νύχτα αλλά φοβόμαστε τόσο πολύ το σκοτάδι !!!

Δέσποινα Κώτση

Τ
Υ
Φ

Φιλία είναι να αγαπάς τον άλλον, να τον κατανοείς, χωρίς να υπάρχει συμφέρον. Να εμπιστεύεται ο ένας τον άλλον, και να είναι ειλικρινείς μεταξύ τους. Επίσης, φιλία είναι να μοιράζεσαι πράγματα, να σέβεσαι και να εκτιμάς τον άνθρωπο που είναι δίπλα σου . Αν με ρωτάτε, για εμένα φιλία είναι να δημιουργείς στιγμές και να μοιράζεσαι πράγματα. Στη φιλία δεν υπάρχουν διαφορές, είτε ανάμεσα σε δύο γυναίκες , είτε ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα. Εγώ και η κολλητή μου κάνουμε πολλά πράγματα μαζί, σχεδόν τα πάντα, αλλά το αγαπημένο μας είναι να καθόμαστε κάπου ψηλά με ωραία θέα και να συζητάμε για ώρες. Τέλος, για εμένα φιλία είναι να αγαπάς τον άλλον χωρίς να περιμένεις και από αυτόν το ίδιο.

Πόπη Κουτσούφη

Χαρά:Σε αυτό το γράμμα υπήρχαν δύο επιλογές η χαρά και ο χωρισμός. Υπερίσχυσε όμως η θετική πλευρά τους γράμματος αυτού. Βλέπετε υπήρχαν πολλά στενάχωρα θέματα στην αλφαβήτα μας ,για αυτό προτιμήσαμε την χαρά.Η χαρά είναι ένα δυνατό συναίσθημα. Νιώθεις καλά όταν είσαι χαρούμενος.Είσαι κλειδωμένος στον δικό σου κόσμο για να μην μπορέσει κάνεις να ανοίξει απότομα την πόρτα των σκέψεων σου και σε στεναχωρήσει.Χαιρόμαστε όταν γράψαμε καλά σε ένα διαγώνισμα,όταν επιτέλους έχουμε λίγο χρόνο ελεύθερο,όταν υπάρχουν ισορροπίες στο οικογενειακό περιβάλλον και σίγουρα χαιρόμαστε για τον ερχομό του καλοκαιριού. Η χαρά είναι απαραίτητη για τους ανθρώπους και ακόμα σημαντικότερη για τους εφήβους. Υπάρχει όμως έφηβος που χαίρεται ανενόχλητος;

Ιωάννα Μαραβέλια

Χωρισμος'
Ένας χωρισμός δεν σε φέρνει και στο τέλος σου . Ο καθένας μας το αντιμετωπίζει διαφορετικά, ο ένας ξενυχτοντας εννοώ ο άλλος βγαίνοντας και να περνάει καλά. Η αλήθεια είναι ότι ο καθένας μας αντιδρά διαφορετικά είτε είσαι γυναίκα είτε είσαι άνδρας . Τις περισσότερες φορές το να μένεις μόνος-η σου δεν είναι και τόσο κακό, για να πω την αλήθεια είναι καλύτερα επειδή μπορείς να σκεφτείς λογικά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο καθένας μας αλλά και έχεις χρόνο για να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου . Μην ακούτε τους φίλους σας ή γενικά μην τους ακούτε και μην περνάτε πολύ χρόνο μαζί τους γιατί, και αυτή η στιγμή θα έρθει που ο φίλος -η σας που θεωρούσατε μπορεί να σηκωθεί και να σε αφήσει στις δύσκολες στιγμές γιατί έτσι είναι η πραγματική φιλιά. Οι περισσότεροι κλείνοντας στο εαυτό τους και καταλήγουν να κάνουν διάφορες σκέψεις, απλά ξεκινήστε να κάνετε καινούργιες γνωριμίες και μην μένετε στο παρελθόν και σε αυτό που είχατε. Όταν κλείσουν οι πληγές απ'όλα αυτά που περάσατε απλά κρατήστε τις πιο ωραίες και αξέχαστες στιγμές σας γιατί και αυτά υπάρχουν σ'ένα κομμάτι της ζωής σας ΑΠΛΆ ΑΦΉΣΤΕ ΤΑ ΌΛΑ ΠΊΣΩ ΣΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΤΆΞΤΕ ΜΠΡΟΣΤΆ ΓΙΑΤΊ ΣΤΟ ΠΑΡΌΝ ΖΕΊΤΕ ΚΑΙ ΌΧΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ!
Ολίβια Κούπτσακ

Ψ
Ω

Κι όταν η συγγραφέας ήρθε στο σχολείο μας,στις 11 Απριλίου,είχαμε τη χαρά να τη γνωρίσουμε και να μιλήσουμε με την καθ' ύλην αρμόδια.Δραματοποιήσαμε κιόλας αποσπάσματα από το βιβλίο και όπως είπε η ίδια για τους μαθητές :" Ήταν καταπληκτικοί συνεργάτες και ακομπλεξάριστοι στη σκηνή!"