του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας

 Ένας αυταρχικός πατέρας,η ερωτευμένη Αρετούσα  και ο αγαπημένος της Ερωτόκριτος

μέσα από τα μάτια των μαθητών μου.

      Αγαπητέ πατέρα,

   Γνωρίζω πολύ καλά πως ό,τι πρόκειται να διαβάσεις είναι αντίθετο στις απόψεις σου και πολύ πιθανόν να τιμωρηθώ έπειτα από αυτό, αξίζει όμως τον κόπο να το διακινδυνεύσω και να σου εκφράσω τη γνώμη μου μέσα από τούτο δω το γράμμα.

     Το άτομο αυτό το οποίο εσύ όχι μόνο απέρριψες αλλά αποφάσισες και να εξορίσεις εγώ το αγαπώ. Είναι το άτομο που με κάνει να γελάω, το άτομο που με κάνει χαρούμενη και είναι το μόνο άτομο που θα ήθελα εγώ να παντρευτώ. Δεν με νοιάζει που δεν είναι αριστοκρατικής οικογένειας, δεν με απασχολεί καθόλου. Εμένα αυτό που με ενδιαφέρει είναι πως είναι ένας υπέροχος και ευγενικός άνθρωπος και εσύ πατέρα, εσύ δεν μπορείς με τίποτα να μου αλλάξεις τη γνώμη. 

        Εάν ο Ερωτόκριτος δεν είναι ο άντρας που θα παντρευτώ, τότε ας μην είναι κανείς.

                                                                                                                                   Με όλο το σεβασμό

                                                                                                                                 η κόρη σου Αρετούσα

            
                                                                                                      (κατά κόσμον Γιασεμή Κιοσέογλου)

                                        Διάλογος Βασιλιά-Αρετούσας (όπως τον φαντάστηκε ο Γιάννης Κίννας)

            (Η Αρετούσα έχει μάθει για την εξορία του Ερωτόκριτου και τώρα είναι τώρα στο παλάτι)

Βασιλιάς: Kαλησπέρα κόρη μου! Που ήσουν τόση ώρα; Είχα ανησυχήσει.

Αρετούσα: Πατέρα, τι τόλμησες και έκανες στον Ερωτόκριτο; Για ποιο λόγο το έκανες αυτό; Αφού γνωρίζεις ότι εγώ αγαπάω τον Ερωτόκριτο;

Βασιλιάς:  Σκασμός! Να γνωρίζεις πως ό,τι έκανα ήταν για το δικό σου καλό, κανενός άλλου. Δεν μπορείς να παντρευτείς έναν απλό στρατιώτη εφόσον θα είσαι μια μελλοντική βασίλισσα.

Αρετούσα: Σου το ξαναλέω πατέρα, εγώ αγαπάω τον Ερωτόκριτο. Ακόμα και τώρα μακριά σε μια ξένη χώρα το πάθος μου για αυτόν θα είναι το ίδιο.

Βασιλιάς: Μη μου αντιμιλάς! Να γνωρίζεις πως μόνο και μόνο  η ηλικία μου έσωσε αυτόν τον στρατιώτη, τίποτα άλλο!

Αρετούσα: Τελικά, από ότι φαίνεται δεν είσαι ένας πραγματικός πατέρας. Ένας πραγματικός πατέρας....

Βασιλιάς: Τι είναι όλα αυτά που λες; Έχεις τρελαθεί εντελώς; Να ξέρεις πως  έχει  κανονιστεί ένας γάμος με έναν πλούσιο άρχοντα! Ένας ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ γάμος!

Αρετούσα: Προτιμώ να πεθάνω για τον Ερωτόκριτο παρά να τον παντρευτώ.

Βασιλιάς: Πήγαινε γρήγορα στο δωμάτιο σου και ηρέμησε! Τώρα!

                                      (Η Αρετούσα πηγαίνει θλιμμένη στο δωμάτιο της)

                                                                           ΤΕΛΟΣ     

Ακολουθεί ένας φανταστικός διάλογος των δύο ηρώων του Κορνάρου από τον Μάνο Κιαπόκα

Ερωτόκριτος: Αρετούσα μου, γλυκό μου τριαντάφυλλο, αυτή η φορά που σε βλέπω ίσως είναι και η τελευταία! Ο πατέρας σου μόλις άκουσε για τον γάμο που σκοπεύουμε να κάνουμε αποφάσισε να με εξορίσει! Μου έδωσε μόνο τέσσερις μέρες για να ετοιμαστώ. Εγώ όμως δεν μπορώ να φύγω μακριά και από τον τόπο μου και από εσένα. Όμως μπορείς να πάς αντίθετα στην απόφαση του βασιλιά; Απο ότι καταλαβαίνεις θα φύγω, αλλά πρώτα θέλω να μου υποσχεθείς κάτι: θέλω να με σκέφτεσαι και να μην με ξεχάσεις ποτέ, να μου χαρίσεις την καρδιά σου, όπως και εγώ την χάρισα ήδη σε εσένα. Επίσης όταν κάθεσαι στην κάμαρή σου θέλω όταν ακούς τα τραγούδια, διαβάζεις τα γράμματα και βλέπεις τις ζωγραφιές και τα λουλούδια που σου έδωσα, να θυμάσαι εμένα και τις όμορφες στιγμές που είχαμε μαζί. Βέβαια μην νομίζεις ότι και εγώ δεν θα σου υποσχεθώ κάτι. Σου υπόσχομαι να είσαι ο πρώτος και ο τελευταίος έρωτας της ζωής μου. Όταν θα βλέπω όμορφα λουλούδια θα σκέφτομαι εσένα, αφού εσύ είσαι το ομορφότερο και το αγαπημένο μου τριαντάφυλλο. Τέλος θέλω να θυμάσαι και αυτή την φράση: " Μπορεί να μας χωρίζουν τα τείχη, αλλά θα μας ενώνουν οι καρδιές μας ".

Αρετούσα: Ερωτόκριτε, μοναδικέ μου έρωτα, από τα πρώτα λόγια σου πικράθηκα, και βέβαια είναι η πρώτη φορά, αφού εσύ σε μένα μιλάς τόσο γλυκά. Ούτε και εγώ εννοείται μπορώ να σε αποχωριστώ, αλλά όπως είπες δεν πάει κανένας εναντίον στην απόφαση του βασιλιά αλλά και του πατέρα. Φυσικά θα κρατήσω την υπόσχεσή μου: ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Θα είσαι ο πρώτος αγνός μου έρωτας, αυτός που του χάρισα την καρδιά μου. Όπως και εγώ είμαι ο δικός σου. Και θα σε σκέφτομαι όταν θα βλέπω όλα αυτά τα δώρα που μου έχεις χαρίσει. Αφού λοιπόν φεύγεις από την Αθήνα, σου δίνω και εγώ αυτό το γράμμα που απαντάει στις κυριότερες ερωτήσεις που μου είχες κάνει, όταν είχαμε πρωτοερωτευτεί και μου έστελνες γράμματα. Θέλω όταν το διαβάζεις και το βλέπεις να σκέφτεσαι εμένα και τον έρωτά μας, που είναι μοναδικός.  

       Αγαπητέ Ερωτόκριτε

     Πέρασαν ήδη δυο χρόνια που μ' άφησες και έφυγες σε μακρινά και ξένα μέρη...αλλά εγώ σε περίμενα, σε περιμένω και θα σε περιμένω πάντα...ο σκληρός και άγριος πατέρας μου από μέρα σε μέρα σκληρήνει τόσο που με κλείδωσε σε ένα κατάσκοτεινο δώματιο. Μόνο η υπείρετρια του παλατιού έρχεται και μου δίνει λίγο φαεί ίσα ίσα για να ζήσω,αλλά χωρίς εσένα εγώ πεθαίνω κάθε μέρα...ο πατέρας μου δεν αφήνει να μοιραστούμε την αγάπη μας,διοτι λέει πως δεν μου αξίζεις.Όμως εγώ ξέρω πως ύπαρχεις μόνο εσύ,και κανένας άλλος! Όσο και αν δεν είσαι ο πρίγκιπας του πατέρα μου είσαι όμως ο δίκος μου πρίγκιπας.Πρίν σε γνωρίσω και τώρα ο πρίγκιπας της καρδιάς μου...Μόνο ένα πράγμα σου λέω και μην το ξεχάσεις ποτέ! Έαν όνειρευεσαι πως μια μέρα θα είμαστε ξανά μαζί τότε το όνειρο σου πραγματοποίησε το και έλα με το άσπρο άλογο σου να με 
 πάρεις...
                                                                                                          Ελίφ Κοτζαγιουσούφ