Γράμμα στους γονείς!

 " Γράψτε ένα γράμμα στους γονείς σας (αν θέλετε μπορείτε και να τους το στείλετε!) στο οποίο θα εκφράζετε κάποια παράπονα που έχετε από τη στάση τους προς εσάς, τα αδέρφια σας, ή και για τη μεταξύ τους σχέση " Αυτή είναι η εκφώνηση  άσκησης στα Κείμενα Λογοτεχνίας της Β΄ Γυμνασίου και -δεν ξέρω αν θα τα διαβάσουν οι γονείς -εμείς όμως τα διαβάσαμε και τα χαρήκαμε:

Ξεκινάει ο Βασίλης Αραπογιάννης: 

                                                                                                                 14/02/2017

Μαμά μου, Μπαμπά μου,

Ήθελα να σας γράψω αυτό το γράμμα για να σας ευχαριστήσω που είστε πάντα δίπλα μου σε όλα, τα εύκολα και τα δύσκολα, αλλά και για  να σας εκφράσω τα μεγάλα παράπονά μου. Έχω μεγαλώσει πια!Κοντεύω να τελειώσω το γυμνάσιο και εσείς κάποιες φορές με αντιμετωπίζετε σαν να είμαι ακόμη 5 χρονών αν και άλλες φορές με αποκαλείτε     <<κοτζάμ  γαϊδούρι>>. Έχω διαβάσει τα μαθήματά μου, μου λέτε κάνε μια επανάληψη.Και έπειτα, όταν την κάνω, μου λέτε να ξανακάνω επανάληψη (ΕΛΕΟΣ!!!). Επιπλέον με αγχώνετε κάθε φορά που γράφω ένα διαγώνισμα και μου λέτε ότι δεν έχω διαβάσει όσο έπρεπε. Κάνω ό,τι μπορώ και νομίζω ότι τα καταφέρνω μια χαρά μόνος μου. Οι βαθμοί μου είναι υψηλοί και οι καθηγητές μου είναι ευχαριστημένοι από την απόδοσή μου. Έχω τον δικό μου τρόπο διαβάσματος αλλά ο δικός σας τρόπος δεν μου ταιριάζει καθόλου και δεν μπορώ να αποδώσω. 

Έχω ανάγκη μία φορά την εβδομάδα εεε… δύο καλέ τι μία ; να βγω μία βόλτα με τους φίλους μου. Μην ανησυχείτε, ξέρω να προστατεύομαι, δεν πίνω αλκοολούχα ποτά (αυτή είναι η μόνη αλήθεια που έχω πει μέχρι τώρα) και δεν μιλάω σε αγνώστους απλά θέλω να με εμπιστεύεστε. Τέλος πάντων.Δεν έχω τίποτε πιο πολύτιμο από εσάς και την αδελφή μου αλλά σαν άντρακλας στην εφηβεία έχω και εγώ τις παραξενιές μου. Θέλω να κλείνω την πόρτα στο δωμάτιό μου, να βγαίνω στο μπαλκόνι όταν χτυπάει το κινητό μου και το κυριότερο να μην ψάχνετε την τσάντα μου. Δεν είμαι κανένας εγκληματίας να έχω όπλα μέσα αλλά μπορεί να βρείτε κάτι παράξενα πράγματα στην τσάντα…

Αυτά είναι τα μεγάλα παράπονά μου. Δεν σας κρατάω κακία γιατί απλά σας αγαπώ.

Υ.Γ. Μαμά , αγαπώ τον μπαμπά λίγο παραπάνω, δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό, έτσι είναι από τη φύση μάλλον… Οπότε το δέχομαι και το απολαμβάνω.

Σας φιλώ                        

                                                                                          ο  μονάκριβoς σας γιος     
 

Συνεχίζει η Σέβη Δελή :

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017

Αγαπημένοι μου γονείς,

πήρα την απόφαση να σας γράψω αυτό το γράμμα, γιατί πρέπει να συζητήσουμε κάποια θέματα που με απασχολούν. Πρώτον, με εκνευρίζει πολύ όταν δεν έχετε σταθερό τρόπο αντιμετώπισης απέναντί μου. Για παράδειγμα, αποφασίστε επιτέλους αν θα με αποκαλείτε "μικρή" ή "μεγάλη, γιατί το βρίσκω κουραστικό να αλλάζετε συνέχεια γνώμη. Επίσης, σταματήστε να με πιέζετε και να μου επαναλαμβάνετε ξανά και ξανά  το τι πρέπει να κάνω. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό, καθώς ξέρω τα "καθήκοντά" μου. Για παράδειγμα, δεν χρειάζεται να μου λέτε συνέχεια να διαβάσω για ένα διαγώνισμα, αφού ξέρω πολύ καλά πώς να φτιάχνω το πρόγραμμά μου.

Ελπίζω να διαβάσετε με υπομονή το γράμμα μου και να μην χρειαστεί να ξανασυζητήσουμε για αυτά τα θέματα. Να ξέρετε ότι σας αγαπώ πολύ!

                                                                                                      Με αγάπη

                                                                                                      Σέβη

 

 

 

 Ας διαβάσουμε το γράμμα του Νικόλα Γεωργίου:

 

                                                                                                         Δευτέρα 13.2/2007

Αγαπητή μητέρα,

Σου γράφω αυτό το γράμμα, γιατί δεν έχω το θάρρος να σου πω από κοντά αυτά που θα σου γράψω. Αρχικά, τον τελευταίο καιρό δεν μου αρέσει η συμπεριφορά σου. Μου φωνάζεις συνέχεια! Δεν ξέρεις ότι είμαι έφηβος και καταπιέζομαι; Έχω να διαβάσω πολλά μαθήματα και δεν φτάνει που δεν προλαβαίνω μου φωνάζεις κιόλας! Ξέρω, έχεις κι εσύ πολλά στο κεφάλι σου, αλλά είμαι γιος σου και δεν πρέπει να μου φέρεσαι έτσι. Γι’ αυτό ,άμα δεν ηρεμήσεις θα φύγω από το σπίτι… Κατάλαβες;

                              Με αγάπη

                      Ο γιος σου  Νικόλας

 Και της Νάσιας Διακογιάννη: 

 

                                                                                       13/2/17

   Αγαπητοί μου γονείς,

σας γράφω αυτό το γράμμα για να σας πω κάποια παράπονα που έχω σχετικά, με τη συμπεριφορά σας απέναντι σε εμένα και τον Θεοδόση. Για μένα η συμπεριφορά σας είναι τελείως απαράδεκτη. Μου λέτε εμένα όχι και όταν κάνω κάτι όχι πολύ λάθος θα μου βάλλετε  τις φωνές, ενώ του Θεοδόση “ όλο  ναι παλικάρι μου!» ή  όταν για παράδειγμα εγώ θέλω να βγω να πάω καμία βόλτα δεν μπορώ γιατί κάτι θα πάθω. Τον  γιο σας όμως που θα πάει και με το ποδήλατο τον αφήνετε  μέχρι το βράδυ?. Α και κάτι τελευταίο. Όταν πρόκειται να μην υπάρχει κανείς στο σπίτι και πρέπει να φύγετε δεν με αφήνετε μόνη στο σπίτι. Υπεύθυνη είμαι. Τις πόρτες και τα παράθυρα, πάντα διπλοκλειδωμένα, το τηλέφωνο πάντα κοντά και ανοίγω την πόρτα μόνο αν βεβαιωθώ πως είναι κάποιος γνωστός έλεος! Τι άλλο θέλετε?. Ενώ τον μικρό για ώρες και χωρίς να απαντάει το τηλέφωνο, και εδώ που τα λέμε έχουμε 20 μήνες και μία μέρα διάφορα! Μάλιστα!

  Τέλος πάντων εύχομαι αυτό το γράμμα να σας έδειξε τα λάθη σας και να είδατε τα πράγματα από την πλευρά μου.

                                                                                   Με αγάπη

                                                                             το τρίτο σας παιδί

                                                                              Αθανασία Διακογιάννη

Ακολουθεί το γράμμα της Γιασεμής Κιοσέογλου

      Αγαπητοί μαμά και μπαμπά,

   Κατανοώ απόλυτα το γεγονός ότι δεν γεννηθήκατε με την πείρα του να είσαι γονιός και, πόσο ακόμα, ένας καλός γονιός. Δεν λέω πως δεν είστε καλοί, για όνομα... Απλά να, υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, όπως λέτε άλλωστε και σε εμένα όταν, αντί για 20, σας φέρνω 19. Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε το θέμα του σχολείου. Διαβάζω πολύ και κουράζομαι, μου λέτε. Θα κάτσω μέχρι τις 22:00 και θα χάσω την αγαπημένη μου σειρά για να τελειώσω τούτη εδώ την εργασία, μου λέτε. Θα χάσω και 2 πολύτιμες ώρες ύπνου όταν στις 23:00 που θα τελειώσω με την εργασία αποφασίσω να φάω, και θα ξυπνήσω και 06:00 για να κάνω επανάληψη το σημερινό μάθημα, πράγμα για το οποίο μου κάνετε επίσης παράπονα. Το πρόβλημα μ' αυτό όμως είναι πως δεν μπορώ να κάνω κάτι για να το αλλάξω. Τι να κάνω και εγώ η καημένη, όταν εδώ και ώρες δεν μου έρχεται έμπνευση για τα Κείμενα, και ξαφνικά λέει να κάνει την επισκεψούλα της όταν είναι η ώρα για ύπνο; Ξέρετε πολύ καλά πάντως πως δεν πρόκειται να πάω άγραφη, γι' αυτό και εγώ θα καταφύγω στην εναλλακτική αυτή λύση, είτε σας αρέσει είτε όχι. Όσο για το δωμάτιό μου και την τακτοποίησή του, χαλαρώστε λίγο. Θα το καθαρίσω και αυτό, όταν θα βρω χρόνο. Εμένα νομίζετε πως μου αρέσει στο μπάχαλο που βρίσκεται; (όχι ότι η καρέκλα-κρεμάστρα δεν είναι μια ωραία και βολική εναλλακτική από το να διπλώνω τα ρούχα.) Παρ' όλα αυτά, αν υπήρχε μάθημα στο οποίο σε βαθμολογούσαν σύμφωνα με το πόσο καλός γονιός είσαι, είμαι σίγουρη πως θα παίρνατε 20! 

                                                                                        Με εκτίμηση

                                                                                            η κόρη σας

                                                                                             Γιασεμή                                                

                                                                                                                                                                                                                                                                                    

 Υ.Γ. (Λάβετε όμως υπόψη σας τις συμβουλές που σας έδωσα γιατί άκουσα πως είναι στα SOS φέτος!!!)