Φτιάχνουμε ιστορίες

Ασκήσεις δημιουργικής γραφής κάναμε για άλλη μια φορά και μιλήσαμε για την   ελκυστική αρχή μιας ιστορίας που είναι το ήμισυ του παντός. Είναι καλό να είναι τέτοια, ώστε να αφήνει τέτοια ερεθιστικά κενά για να παρασύρει  τον αναγνώστη να διαβάσει και τα παρακάτω.

Για μια σύντομη ιστορία θα χρειαστούμε:

Υλικά:

             Το σκηνικό

οι χαρακτήρες

 η υπόθεση

μια ελκυστική αρχή

Ανακατεύουμε  με μπόλικη φαντασία και κοπιάστε να  την… διαβάσετε!

Τι είναι η ζωή τελικά; Τη μια μέρα γεμάτη φως, την άλλη μόνο σκοτάδι. Όπως ακριβώς και η ζωή του Φοίβου. Έχασε όλη του τη νεότητα παίζοντας σε μια αθλητική ομάδα στην οποία τον παρότρυνε να πάρει μέρος ο πατέρας του. Στην αρχή του άρεσε γιατί όλοι τον θεωρούσαν θεό της ομάδας, αλλά άργησε να καταλάβει πως δεν αγαπούσε αυτό που έκανε. Έχασε πάνω από το μισό της  ζωής του νομίζοντας πως είναι ολοκληρωμένος. Ποτέ δεν ήταν ευτυχισμένος και η ζωή του ήταν γεμάτη σκοτάδι. Ώσπου βρήκε τη χαρά ξανά στη μουσική. Αν και γέρος πλέον απολαμβάνει κάθε στιγμή της ζωής του παίζοντας μουσική με ένα χαμόγελο στα χείλη και νιώθει ξανά νέος.

                                                                                                  Εύη +Βένια 

Τον είδε ξαφνικά έτοιμο να πέσει από την ταράτσα της πολυκατοικίας.

«Είμαι αποφασισμένος… Βαρέθηκα  να ζω αυτή την άθλια ρουτίνα ξανά και ξανά. Δεν πάει  άλλο». Αυτές ήταν οι σκέψεις του πριν πέσει..Άκουσε το κομμάτι για τελευταία φορά και πέταξε το κινητό με όλη του τη δύναμη στο χάος που επικρατούσε από κάτω του, για να χαθεί και αυτός με τις αναμνήσεις του.

-Περίμενε!

-Φύγε!

-Δεν το εννοούσα!

-Ναι, ναι, εντάξει.

-Κοίτα Φοίβο, με την αυτοκτονία δεν καταφέρνεις κάτι. Χάνεις το φως, τον ήλιο, τη ζωή. Αν πεθάνεις δεν υπάρχει ένα κουμπάκι που το πατάς και ξαναγυρνάς. Μα είσαι τόσο νέος ,δε νομίζεις;

                                                                                            Ελένη –Κατερίνα

  Ακόμα αντηχεί  στ’ αυτιά του η στερεότυπη πια έκφραση της μάνας του: «Εμείς δεν  έχουμε χρήματα και δεν δε μπορείς να κάνεις ό, τι και τα άλλα παιδιά» .Θυμάται ότι του είχαν κοπεί τα γόνατα επειδή μόλις πριν από λίγο ο καθηγητής της γυμναστικής τον  είχε πάρει στη βασική ομάδα μπάσκετ. Ήταν πολύ καλός παίχτης. Του έλειπε μόνο η στολή που έκανε 350 δραχμές και τα παπούτσια αξίας περίπου 400 δραχμών.

Πέρασαν πολλές μέρες μέχρι να το χωνέψει. Δεν έτρωγε, δεν κοιμόταν ,δεν ήθελε  να δει κανέναν. Οι δικοί του ανησύχησαν, όμως δεν τον ενόχλησαν. Τον άφηναν να  καταλάβει τη δύσκολη πραγματικότητα.

Κι αυτός ξέφευγε από αυτήν με κάθε μέσο. Τώρα είχε βρει τη Μυθολογία. Λουζόταν με το φως  του Φοίβου και ονειρευόταν όσα  ήθελε και δεν είχε, μέχρι που η μουσική τον συνέφερε. Ο φίλος του, ένα όμορφο ξανθό αγόρι στηριζόταν στο παράθυρο και του  φώναζε με τον πιο γλυκό τρόπο  το τραγούδι που του άρεσε…

                                                                                     Χάρης+ Μαρία 

 

Σήκωσε το κεφάλι του ψηλά για να δει για τελευταία φορά τον ήλιο. Μέρα μεσημέρι. Περνάει  μπροστά από τα μάτια του  το κόκκινο στόμα της αγαπημένης του. Σκέφτεται πάλι την Ελένη. Φοίβος το όνομά του. Σήκωσε την πανοπλία του και ήταν έτοιμος  για μάχη. Τρανός στρατηγός , πρώτος στον πόλεμο, για να αντιμετωπίσει τους Πέρσες.

                                         Χρήστος-Βασίλης-Φοίβος-Δημήτρης

Το παραμύθι με τον μαγικό αυλό το ξέρετε; Έπαιζε ο μουσικός τον αυλό του και τα ποντίκια μαγεμένα τον ακολουθούσαν. Έτσι συνέβαινε και με τον Φοίβο. Τα δάχτυλα του κοπανούσαν με πάθος τα πλήκτρα του πιάνου, ενώ η μαγευτική φωνή του αντηχούσε σε όλη την αίθουσα. Όλο το κοινό άκουγε σαν μαγεμένο και αντιθέτως με όλους τους άλλους καλλιτέχνες ,το κοινό δεν ούρλιαζε για την ομορφιά του ή τα γαλανά του μάτια. Στέκονταν ‘ήσυχο και άκουγε τη φωνή του, τη μελωδία που προκαλούσαν τα δάχτυλά του πιέζοντας τα πλήκτρα. Και οι ακροατές; Νέοι,  έφηβοι. Ήταν πραγματικά ήρωας της νεότητας…

                                                                                             Βάγια +Ελένη