Ένα γράμμα για την Άννα της Χαριτωμένης Αργυράκη από το Β3
Αγαπητή Άννα
Σου γράφω αυτό το γράμμα, γιατί βλέπω πως έχεις παραντουρήσει λιγάκι. Την ημέρα του Αϊ-Γιάννη, όταν έβαλες το ριζικάρι σου στα κεραμίδια σου, η απάντηση που επιθυμούσες και πήρες δεν ήρθε από τον Άγιο, αλλά από τον Αναστάση τον φιρφιρή. Αυτός έριξε τα ψίχουλα στο ταψί.Ήθελε να σου κάνουμε πλάκα, αλλά βλέπεις πού να φανταστούμε ότι εσύ θα τα πίστευες όλα αυτά και θα έτρεχες σαν τη στολισμένη σκούνα από φούρνο σε φούρνο για να βρεις γαμπρό;!
Αννούλα, μη στενοχωριέσαι!Θα βρεις την τύχη σου! Σταμάτα να την ψάχνεις εσύ και άσε αυτήν να σε βρει.
Διαμαντής
Άλλο τέλος για το διήγημα από τη Σοφία Τσιλιβίγκου του Β3
Ένα πονηρό και αρκετά κακό παιδί μάλωσε με τους φίλους του και έτσι σηκώθηκε και πήγε σε μία άλλη παρέα. Την ημέρα του Αϊ- Γιαννιού του Κλήδονα! Το παιδί αυτό άρχισε να λέει στην παρέα πως μπορούν να γελάσουν πολύ, αν κάνουν μία ωραία φάρσα, κι αυτοί συμφώνησαν! Το παιδί τότε άρχισε να τους λέει πως ένα έθιμο του Αϊ - Γιάννη του Κλήδονα είναι να αφήσεις ένα ταψί έξω όλη τη νύχτα με στάχτη, για να εμφανιστεί ο άγιος ή ένα σημάδι του. Και μάλιστα τους είπε "Με το ψωμί αυτό που κρατώ θα πάμε στο σπίτι μιας κοπέλας που ξέρω ότι ψάχνει πολύ καιρό για άντρα και θα της βάλουμε μερικά ψίχουλα να νομίζει πως θα παντρευτεί φούρναρη"!
Τα παιδιά συμφώνησαν και της έριξαν εύκολα τα ψίχουλα μιας και η Άννα κοιμόταν. Λίγο πριν τα παιδιά πάρουν το δρόμο του γυρισμού, την ώρα που άρχισαν να περπατούν προς τα σπίτια τους άκουσαν μία φασαρία…Και τι να δουν; Κοράκια να κράζουν πετώντας πάνω από το ταψί και να τρώνε τα ψίχουλα μιας και ήταν πεινασμένα!
Τα παιδιά έκπληκτα δεν παράτησαν τη φάρσα αλλά σκαρφίστηκαν ήδη άλλη μία.Καθώς προχωρούσαν , λίγο πιο κάτω ,σε έναν δρόμο συνάντησαν έναν 19χρονο που περπατούσε για να πάει σε ένα άλλο χωριό μακριά από το δικό τους και τότε τα παιδιά του είπαν να τους κάνει μία χάρη... Αυτός δέχτηκε υπό έναν όρο: Να της φανερώσουν τη φάρσα το επόμενο πρωί. Τα παιδιά στράβωσαν τα δάχτυλά τους πίσω από την πλάτη τους και δέχτηκαν και έτσι ο νεαρός ρώτησε τι έπρεπε να κάνει... Τα παιδιά αφού του εξήγησαν τι έπρεπε να κάνει , άρχισαν τη φάρσα...
Ένα παιδί από την παρέα ονόματι Πέτρος ανέβηκε στις σκάλες του σπιτιού της και της χτύπησε την πόρτα...( τικ, τακ, τικ, τακ).Αυτή ξύπνησε και άνοιξε την πόρτα ενθουσιασμένη μήπως ήταν αυτό που περίμενε. Τότε είδε μπροστά της ένα μικρό αγόρι να της λέει: « Είναι ένας που σήμερα σε έψαχνε όλη την ημέρα...»
Αυτή, αφού ντύθηκε όσο πιο όμορφα μπορούσε, κατέβηκε κάτω και κάθισε σε ένα πεζουλάκι που καθόταν και αυτός! Αφού συστήθηκαν, άρχισαν να μιλάνε... Μετά από μία ώρα περίπου σύμφωνα με το σχέδιο ο Πέτρος έτρεξε στο στενό που ήταν ο νεαρός με την Άννα και είπε ο νεαρός: "Θέλω να σου φέρω κάτι"! Η Άννα σκεφτόταν: "Αυτός είναι που θα με παντρευτεί σίγουρα και τώρα θα πάει, να μου φέρει μμμμ... ένα δαχτυλίδι, ένα λουλούδι;;; Δεν ξέρω". Ενώ το σχέδιο ήταν: ο νεαρός μόλις πετάξει αυτή τη φράση να φύγει και να μην ξανάρθει, να μην την ξαναδεί!!!
Η Άννα καθόταν στο πεζουλάκι αμίλητη να κοιτάει το στενό. Συλλογιζόταν πότε θα έρθει και τι θα της φέρει! Περίμενε πολλή ώρα... Ώσπου σηκώθηκε και πήγε να τον βρει με τη σκέψη ότι δεν την παράτησε, αλλά χάθηκε! Και πήγε να τον βρει! Έψαχνε και έψαχνε… Μα δεν τον έβρισκε και η παρέα γελούσε πολύ!
Τέλος το πρωί όλο το χωριό και οι γονείς της ήταν στο πόδι ψάχνοντας την! Τα παιδιά με χαρά που πέτυχαν ακριβώς τη φάρσα που ήθελαν, αλλά και με τύψεις που χάθηκε, ψάχνουν παντού μέχρι και στο δάσος που πιθανόν να είχε πάει για να τον ψάξει! Αλλά εδώ και εβδομάδες κανένα σημάδι δεν έχει εμφανιστεί για την εξαφάνιση της...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου