Γνωρίζοντας τον Διγενή Ακρίτα

Με αφορμή το ακριτικό τραγούδι που υπάρχει στο σχολικό μας βιβλίο γνωρίσαμε τους Ακρίτες και τον πιο γνωστό από αυτούς,τον θρυλικό Διγενή.
Ακολουθούν οι παρουσιάσεις -εργασίες των μαθητών (για όσους δεν γνωρίζουν,έχουν ξεχάσει ή χάζευαν στο μάθημα 😕)

(Οι σύνδεσμοι οδηγούν σε διαδραστικές ηλεκτρονικές αφίσες.Πατήστε στη συνέχεια πάνω στα σημαδάκια και δείτε τις εργασίες)

Της Τζέσικα Λάμτσια
https://www.thinglink.com/scene/1104080662903652354

 της Δέσποινας Κώτση

https://www.thinglink.com/scene/1105522107913076737




του Χρήστου Κώστογλου

https://www.thinglink.com/scene/1103373754077020163


του Χάρη Μαραβέλια
https://www.thinglink.com/scene/1106503689385803777



της Ιωάννας Μαραβέλια

https://www.thinglink.com/scene/1105408670994268162

του Μανώλη Κυριόπουλου και του Στέλιου Μαυρολέων

https://www.thinglink.com/scene/1106486023828799489 






Της Σοφίας Κρητικού 

του Μιχάλη Μανιά και του Παντελή Μαγουλά



                                          Άσκηση δημιουργικής γραφής
Υποθέστε ότι είστε ο Αναστάσιος,ένας συμπολεμιστής του Διγενή.Να διηγηθείτε στη γυναίκα του Διγενή,την Ειρήνη,ένα από τα κατορθώματά του

   Ο Διγενής ,κυρά ,ήταν ο γενναιότερος και ο πιο ατρόμητος πολεμιστής που πάτησε στη Γη.Πολεμούσε σαν λιοντάρι χωρίς να λιγοψυχίσει ούτε μία φορά.Θυμάμαι κάποτε που περιπολούσαμε,είδαμε καπνούς να σκεπάζουν ένα χωριό.Είχανε συμμαχήσει οι Απελάτες με την παντοδύναμη Μαξιμώ και λεηλατούσαν όσα μέρη βρίσκονταν στον διάβα τους.Ο Διγενής παρόλο που ο εχθρός ήταν αμέτρητος και καλά οπλισμένος,χύθηκε σαν θεριό στη μάχη.Δεν υπολόγιζε τίποτα.Πολεμούσε για ώρες ώσπου ξέκανε και τον τελευταίο.Τώρα μη θαρρείς,ήθελε και πήγε με τον χάροντα,για να του θυμίζει κάθε στιγμή,πως οι ήρωες είναι αθάνατοι και όλοι τούς τιμούν αιώνια.

Ραφαηλία Καραδήμου B2

  "Γεια σου, Ειρήνη μου. Σε επισκέπτομαι για να σου δώσω τα θερμά συλλυπητήρια μου για τον θάνατο του άντρα σου και συμπολεμιστή μου Διγενή Ακρίτα. Έφυγε από τη ζωή τόσο νέος, όμως θα έχουμε να θυμόμαστε τα εκπληκτικά κατορθώματα του. Θυμάμαι μια φορά, κάποιους εισβολείς που πέρασαν τα σύνορα. Όλοι εμείς οι Ακρίτες φοβόμαστε να τους πολεμήσουμε, γιατί ήταν περισσότεροι και φαίνονταν πιο καλά οργανωμένοι. Όλοι μας τότε προσπαθήσαμε να αποφύγουμε την σύγκρουση μαζί τους ,εκτός από έναν, τον Διγενή. Ο Διγενής φώναξε έναν έναν τους Ακρίτες που υποχωρούσαν μαζί και εμένα να γυρίσουμε πίσω. Μας ενθάρρυνε λέγοντας μας πως Ακρίτες είμαστε για να προστατεύουμε τα σύνορα από όλες τις πιθανές απειλές ακόμα και να πεθάνουμε για αυτόν τον σκοπό. Έτσι όλοι μαζευτήκαμε μαζί του και άρχισε η μάχη. Κάποια στιγμή ο Διγενής έχασε το ξίφος του όμως δεν τα έβαλε κάτω, πάλεψε ακόμα και με γυμνά χέρια και απέφυγε τα "χτυπήματα" του εχθρού με μεγάλη ευκολία. Στο τέλος όλοι μαζί καταφέραμε να νικήσουμε τους εισβολείς. Αυτά θα θυμόμαστε και θα νιώθουμε υπερήφανοι που ζήσαμε μαζί με έναν τόσο σπουδαίο και γενναίο άντρα."

Μαρία Μυρωνίδη Β4

Αναστάσιος :Τα συλλυπητήρια μου αγαπητή Ειρήνη .Η απώλεια του είναι δυσαναπλήρωτη. Θυμάμαι τον  άνδρα σας στις μάχες που ορμούσε χωρίς δεύτερη σκέψη στους εχθρούς της πατρίδας μας. Ήταν σπουδαίος πολεμιστής !Θα έλεγε κανείς πως είχε υπερδυνάμεις και διέλυε τους εχθρούς μας με την δύναμη του θάρρους του. Ήταν ο πιο γενναίος ακρίτας που είχε δει η γη.

        Θυμάμαι εκείνη την νύχτα που μας είχαν περικυκλώσει οι εχθροί σαν λυσσασμένοι λύκοι και ήμασταν μόνοι μας. Ήταν αδύνατο να γλιτώσουμε από αυτές τις εκατοντάδες. Και τότε ξαφνικά ο Διγενής βγάζει το δοξασμένο σπαθί του και με μια κίνηση σκότωσε τον αρχηγό του αντιπάλου στρατού .Ο εχθρός κατατρόμαξε και το έβαλε στα πόδια ,καθώς εκείνος τους κυνηγούσε μανιασμένος .Εμείς απομείναμε να τον κοιτάμε...

Σοφία Μπαϊρακταρίδου