Μια τάξη...χαϊκού!

Το χαϊκού είναι η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο.Προέρχεται από την Ιαπωνία του Μεσαίωνα. Πρόκειται για μια ποιητική φόρμα που αποτελείται από  5, 7, 5 συλλαβές, οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους ή σε έναν χωρισμένο με κενά.Συνήθως περιγράφει μια στιγμιαία εμπειρία, μια αίσθηση, ένα συναίσθημα, μια εικόνα της φύσης κλπ, την οποία ο ποιητής επιθυμεί να διατηρήσει στις συνειδήσεις των αναγνωστών του.

Στη σχολική  αίθουσα τώρα μετά τη θεωρία, και την ανάγνωση  ποιημάτων χαϊκού του Γιώργου Σεφέρη,που είναι ο εισηγητής των χαϊκού στην Ελλάδα αποπειραθήκαμε να δοκιμάσουμε κι εμείς.Είχαμε βοήθεια είναι η αλήθεια από τον Vincent  van Gogh,τον Edvard Munch και τον
Gustav Klimt.

Βουλιάζω στο μπλε.                                                          Άννα Σ.

Σύ στο μαύρο.Χρώματα
που δε θα ξανασμίξουν.  

Θλιβερό τοπίο.

Μια φωτεινή νύχτα.

Κι εσύ μακριά μου μένεις.                                                 Δήμητρα 

Μουντή νύχτα

μαγεμένα χρώματα

ανάμεικτα συναισθήματα.                                              Μιχαέλα 

Άφησα τις σκέψεις

να λάμπουν στα αστέρια

να φύγουν στον αέρα.                                                       Εμέλ

Με την κραυγή της

στο ηλιοβασίλεμα

σπάει στα δύο.                                                Θένια

Μοναξιά.Φόβος.
Ένα δάκρυ.Χίλιες λέξεις
χωρίς διέξοδο.                                                       Μαριέττα


Γυναίκα κλαίει
στου παιδιού της το μνήμα
με δάκρυα καυτά.                                                Νίκος


Λυπημένο βλέμμα
μελαγχολικά μάτια.
Γιατί κλαις;                                                          Ηλίας


Τα μάτια κλειστά
ονειρεύομαι ξύπνια
τον  κόσμο μου.                                                  Ρανιέλα


Κλαίει με μαύρο
 δάκρυ,για ένα λάθος
που κόστισε πολύ.                                       Γιώργος Κ.

Λάμπεις φωτεινά.

Όταν σε χρειάζομαι

Εσύ  πάντα σβήνεις                                                        Ιωσήφ

Φεγγάρι φέγγει.

Η μοναξιά απλώνει

Γύρω απ’το χωριό.                                                         Αιμίλιος

Φεγγάρια με βλέπουν

καθώς την άφηνα

να φεύγει μόνη.                                                       Δημήτρης Σ.

Σκοτάδι πέφτει.

Μοναξιά απλώνεται.

Ερημιά παντού.                                                       Φάνης 

Ο ήλιος σβήνει.

Τα πατώματα σκοτάδια.

Παντού ερημιά.                                                  Μιχάλης Τ.

Νύχτα στα αστέρια.

Φυσάει ο αέρας

Κι η καρδιά μου κλαίει.                                   Ίννα

Γίνε το μεγάλο φως

της δικής σου

σκοτεινής πόλης.                                              Ζωή

Η πόλη λάμπει.

Ευτυχία παντού.

Είναι μαζί.                                                    Φωκίων

Έξω νύχτωσε

Και συ ακόμη να ‘ρθεις.

Και το φεγγάρι κλαίει.                             Συμεών

Μελαγχολίες παλιές

στης πόλης τις σκιές

ελπίδες φωτεινές.                                   Διονυσία

Η νύχτα φτάνει.

Το φεγγάρι αστράφτει

Κι εγώ μονάχη.                                       Άννα

Φεγγάρι λαμπρό.

Παρέα μου η μοναξιά.

Κι η νύχτα αστεράτη.           

              

Άνοιξη ήρθε.
Χαρά παντού.Κι εσύ
κλεισμένη μέσα.                              Άγγελος 



Μία αξία.
Αυτή του χρήματος.
Καμιά άλλη πια.                          Μάνος


Να σου αρέσουν
Αυτοί που σ΄αγαπούν,
όπως οι φίλοι.                              Μάνος

Δρόμος άγνωστος
Δέντραο συνοδηγός σου.               Μάνος  
Όπου θες πήγαινε.                                         


Χρωματιστά όλα
όσα νιώθεις στα μάτια
σου ξεχωριστά.                       Αντώνης

Βλέπεις το δάσος.
Σου΄ρχονται αναμνήσεις.
Ένα δάκρυ κυλά...                    Ελένη Κ.

Σε μια ομπρέλα
είμαστε 'και οι δύο
λίγο βρεγμένοι.                        Δώρα

Ένας καθρέφτης
τα χέρια απλωμένα.
Μια μοναξιά.                               Δώρα


Θάλασσα η λύπη
λιγοστεύει η αγάπη
χρυσά δάκρυα.                            Αρίφ 



και ένα αφιερωμένο στο σχολείο! Που μπορεί να είναι έτσι

Μια ζωή
πράσινος πίνακας.
Δεν περνά ούτε λεπτό.                 Αρίφ


αλλά και κάποιες μέρες είναι έτσι: