Τα κόκκινα λουστρίνια

Ένας νεαρός βιοπαλαιστής ερωτεύτηκε την όμορφη κόρη του δασκάλου. Η μητέρα του δούλευε ως καθαρίστρια στο σπίτι τους και έτσι είχε την ευκαιρία να ανταλλάξει κάποιες κουβέντες με την κοπέλα. Κάποια στιγμή σκέφτηκε να της κάνει δώρο ένα ζευγάρι παπούτσια. Είχε μετρήσει με την παλάμη του το πόδι της για να φτιάξει το σωστό νούμερο παπουτσιού και άρχισε να μαζεύει χρήματα για την πραγματοποίηση του σχεδίου του. Αγόρασε από τον βυρσοδέψη ένα κομμάτι κόκκινο γυαλιστερό λουστρίνι και κρυφά κάθε βράδυ στο εργαστήριο, όπου δούλευε, έφτιαχνε και τα γοβάκια. Έκανε όνειρα ότι όταν θα της έδινε το δώρο του, αυτή θα τον συμπαθούσε. Όταν τα τελείωσε, τα πήρε στο σπίτι του για να συζητήσει με τη μητέρα του, πώς θα έφθανε τα δώρο του στην αγαπημένη του. Τότε για πρώτη φορά πρόσεξε την αδελφή του πόσο φτωχικά ήταν ντυμένη και αποφάσισε να χαρίσει σε αυτήν τα όμορφα γοβάκια, γιατί τα χρειαζόταν περισσότερο από την κόρη του δασκάλου, που μάλλον θα της ήταν περιττά.

Πώς ένιωσε ἀραγε η αδερφή,όταν δέχτηκε τα κόκκινα λουστρίνια; αναρωτηθήκαμε στην τάξη και ας διαβάσουμε πως έπλασαν με τη φαντασία τους τις σκέψεις και τα συναισθηματά της ο Αιμίλιος Τσεσμεζής :

• Αγαπητό μου ημερολόγιο,

  Σήμερα ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα όπου κατάλαβε κάποιος ότι αξίζω κάτι και σήμερα ήταν η μέρα όπου κατάλαβα πως ο αδερφός μου με αγαπάει πραγματικά. Αφού λοιπόν έκανα τις καθημερινές μου δουλειές, έφτασε η ώρα του δείπνου. Μόλις τελειώσαμε, εγώ άρχισα να καθαρίζω το τραπέζι. Ο αδερφός μου καθόταν και εκείνος εκεί.Μου φώναξε και εγώ σήκωσα σιγά σιγά το κεφάλι μου.

  Με είχε κοιτάξει κάπως περίεργα σαν να είδε κάτι διαφορετικό πάνω μου.

  Δεν έδωσα σημασία και γύρισα στη δουλειά μου. Ξαφνικά βλέπω μπροστά μου ένα ζευγάρι κόκκινα λουστρίνια και ο αδερφός μου μού είπε πως ήταν για μένα. Όλος ο κόσμος μου είχε λάμψει από χαρά και ευτυχία καθώς ποτέ κανένας δεν μου είχε κάνει τέτοιο δώρο. Αμέσως ευχαρίστησα τον αδερφό μου για το τεράστιο δώρο που μου έκανε. Αγαπητό μου ημερολόγιο  αυτή ήταν η πιο ευτυχισμένη μου μέρα. 

  Αχ! Μακάρι να ήταν όλες έτσι!
  
  
  
  

  

  
  
  η Άννα Τρουμούση:
  
  
  

  Αγαπητό ημερολόγιο

  Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη γιατί ο αδελφός  μου, αποφάσισε να μου χαρίσει ένα ζευγάρι κόκκινα  λουστρινένια  γοβάκια . Μόλις  μου τα έδωσε χάρηκα πάρα πολύ , το σπίτι γέμισε  με χαρά και εγώ δεν ήξερα που να τρέξω να το πω από την χαρά μου. Επιτέλους ένιωσα ενδιαφέρουσα και χρήσιμη για κάποιον και αυτό μου δίνει δύναμη να συνεχίσω τη ζωή μου.